Δυνητική πραγματικότητα

Ένα βιβλίο αρκετά διαφορετικό από τα προηγούμενα της σειράς ΓΛΩΣΣΑ - ΘΕΩΡΙΑ - ΠΡΑΞΗ, αφού ασχολείται με μια φιλοσοφική αντιμετώπιση του κυβερνοχώρου, που συνεχώς αναπτύσσεται και κυριαρχεί στη ζωή μας και μας επιβάλλει ένα άλλο είδος επικοινωνίας και άρα έναν άλλο πολιτισμό. Ακολουθώντας τη γαλλική σχολή των Ζαν Μποντριγιάρ, Ζιλ Ντελέζ, Γκι Ντεμπόρ, Μισέλ Φουκό, που δέσποσε στο χώρο του μεταμοντέρνου πολιτισμού μας, ο νεαρός φιλόσοφος Πιερ Λεβί, προτείνει εντούτοις μια πιο αισιόδοξη οπτική. Ο προβληματισμός των γνωστών διανοητών της γαλλικής σχολής είναι ότι η εικόνα και η πληροφορία είναι συνεργοί στην προσπάθεια κατάχρησης του δυνητικού (virtuel), στην προσπάθεια πλάνης των αισθήσεων. Τα ουσιαστικά προιόντα του καπιταλισμού είναι οι εικόνες, τα εμπορεύματα και η διαφήμιση, που είναι πρωτίστως εργαλεία αλλοτρίωσης. Η απόλυτη ταχύτητα που διέπει τις νέες τεχνολογίες (τεχνολογίες του δυνητικού) επιτρέπει την απόλυτη επικυριαρχία και παράγει μια άλλη, σκόπιμη, αντίληψη της πραγματικότητας που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τη χειραγώγηση των μαζών. Ο Πιερ Λεβί στο βιβλίο του αυτό μας δείχνει τις πιο θετικές πλευρές της εξέλιξης του κυβερνοχώρου. Στον αντίποδα της καθυπόταξης του ανθρώπου στον κόσμο των μέσων, δηλαδή σ' έναν κόσμο του θεάματος, της κατανάλωσης πληροφοριών, και άρα κόσμο του κοινωνικού αποκλεισμού, η πρόταση του συγγραφέα είναι να αξιοποιήσουμε τις δυνατότητες του κυβερνοχώρου για να προάγουμε την κοινωνικότητά μας μέσω της ανταλλαγής γνώσεων, μέσω της αμοιβαίας αναγνώρισης, βαδίζοντας
έτσι προς μια πιο άμεση και πιο συμμετοχική δημοκρατία - για την καταξίωση του ανθρώπου.





Ο Π. Λεβί στο βιβλίο αυτό μας δείχνει τις πιο θετικές πλευρές της εξέλιξης του κυβερνοχώρου. Στον αντίποδα της καθυπόταξης του ανθρώπου στον κόσμο των μέσων, δηλαδή σ' ένα κόσμο του θεάματος, της κατανάλωσης πληροφοριών, και άρα κόσμο του κοινωνικού αποκλεισμού, η πρόταση του συγγραφέα είναι να αξιοποιήσουμε τις δυνατότητες του κυβερνοχώρου για να προάγουμε την κοινωνικότητά μας μέσω της ανταλλαγής γνώσεων, μέσω της αμοιβαίας αναγνώρισης, βαδίζοντας έτσι προς μια πιο άμεση και πιο συμμετοχική δημοκρατία -για την καταξίωση του ανθρώπου.