Μερικές σκέψεις για τη φιλοσοφία του Χιτλερισμού

Η αφύπνιση των "στοιχειωδών συναισθημάτων", ίδιον του ναζισμού, αποτελεί ένα προνομιακό πεδίο της φιλοσοφικής έρευνας: "Τα στοιχειώδη συναισθήματα περικλείουν μια φιλοσοφία· εκφράζουν την πρώτη στάση μιας ψυχής η οποία βρίσκεται ενώπιον του συνόλου της πραγματικότητας και της μοίρας της. Προκαθορίζουν ή προεικονίζουν την έννοια της περιπέτειάς της στον κόσμο". Ο Λεβινάς επιμένει για τη γειτνίαση μιας τέτοιας φιλοσοφίας με τις πιο προωθημένες θέσεις της σύγχρονης σκέψης, η οποία, τα χρόνια του μεσοπολέμου, απείλησε ουσιαστικά τόσο τον χριστιανικό οικουμενισμό όσο και τον ιδεαλιστικό φιλελευθερισμό, δηλαδή δύο από τις κύριες στρατηγικές που επεξεργάστηκε ο ευρωπαίος άνθρωπος προκειμένου να νιώσει ελεύθερος από την ιστορική και σωματική του τυχαιότητα.
Είναι δυνατόν τα τόσο γόνιμα φιλοσοφικά κεκτημένα της νεωτερικής εποχής, που οδηγούν ακόμη και σήμερα τα μονοπάτια της σκέψης, να κρύβουν στον κόρφο τους φαινόμενα τόσο αποκλίνοντα και καταστροφικά όπως ο ναζισμός;
Και με ποιους τρόπους μπορούμε να προστατευτούμε σήμερα από αυτά; Νομίζουμε ότι τόσο το κείμενο του Λεβινάς, γραμμένο λίγο μετά την άνοδο των ναζί στην εξουσία, όσο και η εισαγωγή του Αγκάμπεν, βοηθούν σημαντικά στην απάντηση αυτών των, δυστυχώς, άκρως επίκαιρων ερωτημάτων.