Ο Αρκαδικός μου κύκλος

«... Κι αν ήτανε να ξαναγεννηθώ στην Αρκαδία, θα ήθελα να ήμουνα περισσότερο σοφός και πρακτικός. Να μη φύγω ποτέ από αυτήν και να μην έχω περιπλανηθεί άσκοπα, περιηγούμενος τάχα τον κόσμο. Να είχα μείνει αμετακίνητα εκεί, σε οποιαδήποτε από τις μαγευτικές και άγριες κοιλάδες της ή τις μυστικές σπηλιές της. Και να μάθαινα από τα σωρευμένα Ακασικά-Αρκαδικά αρχεία της και τις Δέλτους της δικής της Μνημοσύνης, ό,τι είναι άξιο πραγματικά να μαθευτεί. Ανέξοδα. Εκεί!...»


Η εποχή μας, ανεπίτρεπτα πρακτική, έχει μεταβάλει ακόμα και την πανάρχαια γλώσσα μας σε ένα ψυχρό εργαλείο, ισότροπο των ηλεκτρονικών μας υπολογιστών και των απρόσωπων προγραμμάτων τους. Είναι επομένως αξιόλογη η παρουσίαση ενός βιβλίου όπου η γλώσσα, πέρα από τα υψηλά διανοήματα που εκφράζει, ρέει εξόχως λογοτεχνική και κινείται με άνεση από τη δημώδη της μεγάλης επανάστασης μέχρι την ορολογία που επιβάλλει η εκφραστική ανάγκη της σύγχρονης αστροφυσικής.