Πώς το παρελθόν γίνεται ιστορία;

Σήμερα, μετά τις συχνές διαμάχες για την ιστορία, είναι καιρός να συζητήσουμε πώς το παρελθόν γίνεται, μετασχηματίζεται, μετατρέπεται σε ιστορία. Πώς από τα άπειρα συμβάντα του παρελθόντος καταλήγουμε σε ιστορίες με νόημα; Γιατί μεταβάλλεται η ιστορία; Γιατί παθιαζόμαστε για γεγονότα μακρινά, για πράξεις ανθρώπων που ποτέ δεν γνωρίσαμε; Η μετατροπή του παρελθόντος σε ιστορία δεν γινόταν με τον ίδιο τρόπο σε κάθε εποχή και δεν είναι όμοια σε διαφορετικά πολιτισμικά περιβάλλοντα. Πώς μια κοινωνία χειρίζεται τις σχέσεις της με τον χρόνο και ποια θέση δίνει στην ιστορία στο πολιτισμικό της στερέωμα; Κεντρικό ερώτημα είναι: πώς ποιείται η ιστορία; Οι ιστορικοί δημιουργούν την ιστορία, δεν την αποτυπώνουν απλώς. Δεν τη δημιουργούν, όμως, αυθαίρετα, αλλά μέσα από τους τρόπους με τους οποίους οι κοινωνίες αντιλαμβάνονται το παρελθόν τους και τη σχέση τους μαζί του. Αν η ιστορία λειτουργεί ως συνείδηση των κοινωνιών, τότε φιλτράρει αφενός τις κυρίαρχες επιταγές για το τι θέλουμε να μάθουμε και τι να ξεχάσουμε και, αφετέρου, τις πιέσεις αυτού που δεν μπορούμε να λησμονήσουμε και που δεν θέλουμε να μάθουμε.

Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου

Κριτική:

Οι ορθοδοξίες απειλούν την ελευθερία μας

Ενας διάλογος της επιστήμης με την κοινωνία

«Πρέπει να πούμε ότι τόσο ο ρελατιβισμός όσο και ο δογματισμός αποκλείουν εξίσου κάθε αντιμαχία, κάθε πραγματικό διάλογο, είτε επειδή τον καθιστούν άχρηστο (ρελατιβισμός) είτε επειδή τον καθιστούν αδύνατο (δογματισμός)»

ΑΝΤΑ ΔΙΑΛΛΑ, ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ, 19/10/2007