Αθήνα: Περιηγήσεις και ίχνη

Τα χρόνια 2010-2011 για τους οικονομικούς συντάκτες ήταν χρόνια σημαδιακά.
Μια λέξη, "μνημόνιο", έμπαινε αιφνιδιαστικά στο δημοσιογραφικό καθημερινό λεξιλόγιο, συνοδευμένη από δεκάδες ορισμούς.
Η οικονομική δημοσιογραφία γινόταν όλο και περισσότερο ερευνητική, επεκτεινόταν συνεχώς εκτός συνόρων αλλά και βάθαινε, συναντούσε την πολιτική και κοινωνιολογική ανάλυση.
Ποια ήταν η ευημερία που βιώναμε για δεκαετίες;
Ήταν μια "δανεική" ανάπτυξη, μια ανάπτυξη με πήλινα πόδια;
Όλα αυτά, θα μου πείτε, τι σχέση έχουν με τις φωτογραφίες και τα κείμενα του βιβλίου αυτού; Και ακόμη τι σχέση έχει ένας οικονομικός δημοσιογράφος με την αθηναϊκή περιήγηση και τα ίχνη της;
ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ
Πρώτον: Το καθημερινό, αδιάκοπο περπάτημα στο κέντρο της πόλης για την κάλυψη του ρεπορτάζ.
Δεύτερον: Μια πρωτοποριακή για την εποχή της αναλογική φωτογραφική μηχανή μαζί με τους τηλεφακούς της, που μου χάρισε ο πατέρας μου στην πρώτη τάξη του Γυμνασίου και από αυτή απέκτησα το χόμπι της φωτογραφίας
Τρίτον: Η ανάγκη μιας ανάσας οξυγόνου, η διαφυγή από αριθμούς και στατιστικές, από mail, κινητά και από το κυνήγι της είδησης. Η ανάγκη μια διαφορετικής ματιάς σε πρόσωπα και πράγματα.
Έτσι άρχισα να φωτογραφίζω κτήρια, πλατείες, πάρκα, πολυσύχναστους δρόμους, σιωπηλές κυριακάτικες γειτονιές, να συνομιλώ με κατοίκους της περιοχής ή εργαζόμενους στα κτήρια που επισκεπτόμουνα, ανθρώπους που γνώριζαν ή θυμόντουσαν πρόσωπα και γεγονότα.
Τυχαίες συναντήσεις, τυχαίες "συνεντεύξεις", συνήθεια του επαγγέλματος.
Ήταν μια δουλειά που μου άρεσε, που μου άνοιξε ορίζοντες για μια πιο συστηματική έρευνα για την Αθήνα μας.
Και έτσι τώρα που ξαναβλέπω φωτογραφίες και ξαναδιαβάζω κείμενα σκέφτηκα ότι μπορεί να είναι χρήσιμα και για τις δικές σας περιηγήσεις.