Η κόκκινη floretta

Ένας ανάπηρος, τσαγκάρης, αγιογράφος και μηχανικός μαζί, ένας «μισός Νταβίντσι», ένας ανάπηρος άγιος.

Μια μεταμελημένη πόρνη, με την αγνώστου πατρός κόρη της, ένας μέθυσος, ένας πλανόδιος φιστικοπώλης, ένας κομμουνιστής που άντεξε, ένας κομμουνιστής που δεν άντεξε κι έβαλε φαρδιά-πλατιά την υπογραφή του σ’ ένα χαρτί που πάνω-πάνω έγραφε: ΔΗΛΩΣΗ, ένας τραμπούκος και η αιματοβαμμένη παρέα του.

Ένας βιασμός κι ένας φόνος τιμής.

Το πάνθεον της κοινωνίας του ’70 παρελαύνει μπρος στο μπερντέ της ζώσας ιστορίας, τραβώντας την εξερευνητική ματιά ενός εφήβου που στα δύσκολα χρόνια της χούντας μεγαλώνει λίγο έξω από την Αθήνα, βοηθώντας τον παππού του στην ταβέρνα, στο ισόγειο του δίπατου σπιτιού του, πάνω στο δρόμο για τη μεγάλη πόλη.

Σε ένα παλιό, εγκαταλελειμμένο λεωφορείο, χωμένο βαθιά στη λάσπη του μεγάλου αλωνιού, στο κέντρο του παιδικού του σύμπαντος, βιώνει πρώτη φορά τον έρωτα και τον αβάσταχτο, τραχύ του πόνο.

Ένα ξημέρωμα, λίγο έξω από την ταβέρνα, βρίσκει σε κακά χάλια μια κόκκινη floretta που παράτησε ένας αντιστασιακός στην προσπάθειά του να γλιτώσει από μια αγέλη παρακρατικών, τη φτιάχνει, την καβαλάει και γκαζώνει πάνω στα τελευταία σαράντα χρόνια ιστορίας.

Η κόκκινη Floretta, διαχρονικό σύμβολο μιας Ελλάδας σπασμένης σε νησιά, φτερό στης ιστορίας τους αέρηδες, αγκομαχάει στους αιώνες να ξεφύγει απ’ τους διώκτες της και μαρσάρει μανιασμένα, ανάμεσα στο αιώνιο και το εφήμερο, στην αλήθεια και στο ψέμα, στην πραγματικότητα και στ’ όνειρο.