Ο μεγάλος ευνούχος της Κωνσταντινούπολης

«Πρόκειται για ένα μοναδικό βιβλίο. Από την πρώτη κιόλας σελίδα... Ναι, διαβάστε το για να εκπλαγείτε».
Ηλίας Καζάν
«'Εξοχο ύφος και ρυθμός που σου κόβει την ανάσα. Το μυθιστόρημα του σκοταδιού και του φωτός και της ελπίδας»
Γιασάρ Κεμάλ

Ταξίδι σε έναν άλλον κόσμο, σε έναν κόσμο όπου οι ρυθμοί είναι εντελώς διαφορετικοί και η ηθική ανήκει σε διαφορετικό σύμπαν αξιών. Ο Ζουλφού Λιβανελί μάς μεταφέρει στον 17ο αιώνα, την εποχή του Ιμπραήμ (1640-1648). Η ιστορία αναφέρεται στο σεράι της αυτοκρατορίας που διοικήθηκε για 500 συνεχόμενα χρόνια από τη δυναστεία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Δεν πρόκειται όμως για ένα ιστορικό μυθιστόρημα με πραγματολογικά στοιχεία και εμφανή τη σχετική έρευνα. Ο Λιβανελί δίνει βάρος στην ατμόσφαιρα της εποχής χρησιμοποιώντας μια νοσταλγική αχλύ. 'Ετσι δεν γίνεται αναφορά σε ονόματα προσώπων και τόπων και η μυθοπλασία απαγκιστρώνεται από τον ρεαλισμό. Εν τούτοις η αφετηρία είναι αληθινή και το κεντρικό πρόσωπο του αφηγήματος είναι ένα ιστορικό πρόσωπο. Πρόκειται για τον άνδρα που του αφαίρεσαν τον ανδρισμό για να κυκλοφορεί ελεύθερος στο χαρέμι. Είναι ο Αρχιευνούχος που μπορεί να μπει στα δωμάτια όπου κανένας άλλος στο παλάτι δεν μπορεί να μπει. Η άνεση και τα πλεονεκτήματα της θέσης του όμως δεν μπορούν να αντισταθμίσουν την πικρία της επίκτητης αναπηρίας του. Γιατί μπορεί να έχει την εύνοια του κυρίου του αλλά στερείται τις χαρές της φύσης του.

Στο παρόν βιβλίο είχε αναφερθεί και ο τούρκος συγγραφέας Γιασάρ Κεμάλ, ο οποίος σχολίασε: «Ο Λιβανελί αναλύει σε βάθος τους χαρακτήρες του αλλά διαθέτει και καταπληκτική οξυδέρκεια στις λεπτομέρειες. 'Εξοχο ύφος και ρυθμός που σου κόβει την ανάσα. Αυτό εδώ είναι το μυθιστόρημα του σκοταδιού και του φωτός και της ελπίδας». Προλογίζει ο Μίκης Θεοδωράκης.

ΤΟ ΒΗΜΑ