Η μάχη του Μαραθώνα

Ο δυτικός πολιτισμός οφείλει την ύπαρξή του στη μάχη που δόθηκε στην πεδιάδα του Μαραθώνα ανάμεσα σε 9.000 πολίτες των ελληνικών πόλεων-κρατών και 30.000 Περσών του στρατού του Δαρείου. Οι Έλληνες υπερασπίζονταν το νέο ριζοσπαστικό τους πολίτευμα, τη δημοκρατία. Η εκλαϊκευμένη ιστορία του Άλαν Λόιντ, πολύπλευρη, γραμμένη μετά από ενδελεχή έρευνα, με όλα τα στοιχεία μιας συναρπαστικής αφήγησης ζωντανεύει τη μάχη και τον ελληνικό πολιτισμό. «Δεν υπάρχει ούτε μια βαρετή σελίδα σε ολόκληρο το βιβλίο», έγραψε για ένα άλλο βιβλίο του Άλαν Λόιντ η εφημερίδα «The Observer». Εκτός από το ιστορικό φόντο, περιγράφεται η σύγκρουση των πολιτισμών, η ακμή της αθηναϊκής δημοκρατίας, η οποία μπορούσε να δικαιολογεί τη δουλεία και να ευνοεί ταυτόχρονα την ευφυΐα του Πλάτωνα, του Σοφοκλή και του Αισχύλου, εναντίον της απόλυτης μοναρχίας του Δαρείου που είχε κατακτήσει σχεδόν όλη την Ασία. Γίνεται μία λεπτομερής περιγραφή του πολιτισμού και της ζωής των ελληνικών πόλεων –κρατών, ενώ οι ταραγμένες πολιτικές σχέσεις μεταξύ τους, ιδίως της Αθήνας και της Σπάρτης, απεικονίζονται με μεγάλη ζωντάνια.





Κάποτε, όταν αυτός ο θλιβερός, ανήσυχος και αδιόρθωτος γίγαντας που τον αποκαλούν Δυτικό Πολιτισμό ήταν πολύ νέος -νήπιο ακόμη στο ηλιόλουστο λίκνο της Βαλκανικής Χερσονήσου-, ένας μεγάλος αυτοκράτορας της Ανατολής έστειλε τους πολεμιστές του να τον διεκδικήσουν και να του επιβάλουν το καθεστώς του: τον δεσποτισμό.
Ωστόσο, οι άνδρες του νηπιακού αυτού πολιτισμού, και για την ακρίβεια οι Αθηναίοι, η λαμπρότερη φύτρα του, ζώστηκαν σπαθιά και φόρεσαν πανοπλίες, αποχαιρέτησαν τις γυναίκες τους και πήγαν να αντιμετωπίσουν τους εισβολείς, εκεί όπου το γαλάζιο Αιγαίο σμίγει ερωτικά με το χώμα της αρχαίας Ελλάδας.
Αφού η πόλη της Αθήνας ήταν μικρή και οι πολεμιστές του Πέρση απόλυτου μονάρχη μυριάδες, αυτό που χρειάζονταν οι άνδρες, μετά την ευλογία των θεών τους, ήταν ενισχύσεις. Όμως υπήρχε κάποιο πρόβλημα. Επειδή οι Έλληνες ζούσαν σε περιορισμένες μικρές πόλεις-κράτη, απομονωμένοι από τους γείτονές τους, με βουνά και θάλασσες ανάμεσά τους, ήταν υποχρεωμένοι να καλύπτουν μεγάλες αποστάσεις για να ζητήσουν βοήθεια ο ένας από τον άλλον.
Έτσι λοιπόν, όταν οι πολίτες της Αθήνας έμαθαν ότι ερχόταν ο στρατός του Πέρση ηγεμόνα, έστειλαν έναν γυμνασμένο δρομέα μεγάλων αποστάσεων για να ζητήσει βοήθεια από τους πολίτες της Σπάρτης, η οποία απείχε διακόσια σαράντα δύο χιλιόμετρα περίπου από την Αθήνα. Το όνομα αυτού του ημεροδρόμου ήταν Φειδιππίδης...

(Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)