Πάτρα μια πόλη στη φωτογραφία

Ήρθα πολλές φορές σ' αυτό το λιμάνι, πάντα την ίδια ώρα, και κάθε φορά ένοιωθα την ίδια γοητεία. [...] Όσο μπαίνεις στο λιμάνι, μικρά πλοιάρια έρχονται να σε συναντήσουν: είναι γεμάτα, από επιβάτες, από μπαγκάζια, από στρωσίδια, από έπιπλα. [...] Μόλις πλευρίζουν στο πλοίο, αρχίζει το πανδαιμόνιο. Όλος ο κόσμος εφορμά προς τα εκεί που δεν πρέπει, όλα είναι σύγχυση, χάος, αταξία. [...] Είναι κάτι σαν πάθος που γεννιέται [...]
Άφηνα την κίνηση, την αταξία να μπαίνει μέσα μου. Στήριξα κάπου τη ράχη μου για να κοιτάξω τον ουρανό. Ποτέ δεν είχα δει παρόμοιο ουρανό. Μεγαλόπρεπος. [...] Για πρώτη φορά, ήμουν ευτυχισμένος έχοντας πλήρη συνείδηση της ευτυχίας μου.

ΧΕΝΡΥ ΜΙΛΛΕΡ
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου

ΚΡΙΤΙΚΗ



«Οσο μπαίνεις στο λιμάνι, μικρά πλοιάρια έρχονται να σε συναντήσουν: είναι γεμάτα από επιβάτες, από μπαγκάζια, από ζώα, από στρωσίδια, από έπιπλα. Οι βαρκάρηδες τραβάν κουπιά όρθιοι, σπρώχνοντας τη βάρκα, αντί να την τραβούν. Μόλις πλευρίζουν στο πλοίο, αρχίζει το πανδαιμόνιο. Ολος ο κόσμος εφορμά προς τα εκεί που δεν πρέπει, όλα είναι σύγχυση, χάος, αταξία. Μα κανείς ποτέ δε χάνεται, μήτε γίνεται κακό...». Ετσι θυμάται ο Χένρι Μίλερ την άφιξή του στο λιμάνι της Πάτρας, δίνοντάς μας το μέτρο της έκπληξης ενός αλλοδαπού ταξιδιώτη γι' αυτόν τον γεμάτο φως και κίνηση τόπο. Εκτός από τον Μίλερ οι Παναγιώτης Κανελλόπουλος, Ρέα Γαλανάκη, Μένης Κουμανταρέας, Δημήτριος Βικέλας, Κοσμάς Πολίτης, Γαλάτεια Σαράντη, Κώστας Λογαράς, Χρήστος Λάσκαρης, Χρήστος Τσιάμης, Βασίλης Αρφάνης, Γιάννης Ζουγανέλης και Ζ. Μανζάρ συνοδεύουν με τα κείμενά τους τις φωτογραφίες του λευκώματος που ζωντανεύουν μια Πάτρα γιορτινή και απόκοσμη, υπερβατική και ματαιόδοξη, ρομαντική και καθημερινή, ξέφρενη και σιωπηλή μαζί.

Χωρισμένες σε τρεις χρονικές περιόδους που καλύπτουν τα τελευταία εκατό χρόνια, οι 62 φωτογραφίες του λευκώματος παρακολουθούν τη ζωή των κατοίκων της σε ένα ευρύ φάσμα των δραστηριοτήτων τους: στιγμές του καρναβαλιού, η οικογενειακή ζωή, οι διακοπές των αστών, το οικιστικό τοπίο, οι παραλίες, οι μουσικές, μικρές ιδιωτικές τέρψεις, τα τραπέζια της Κυριακής, οι λεγόμενες παραγωγικές τάξεις επί των επάλξεων, οι οπωρώνες και τα μποστάνια, τα βαπόρια και ο τουρισμός, τρέλες και ξεφαντώματα, οι πολιτικές συγκεντρώσεις... Ολα χωρούν σε αυτό το λεύκωμα του οποίου κλείνοντας και την τελευταία σελίδα έχει κανείς στ' αφτιά του τις λέξεις της Γαλανάκη: «Οι πόλεις ζούνε πιο πολύ απ' τους ανθρώπους τους. Ζούνε ακόμη πιο πολύ από το όραμα που κάποτε τις γέννησε και από το χέρι που τις έχτισε λαμπρές».



ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΧΟΥΛΙΑΡΑΚΗΣ

ΤΟ ΒΗΜΑ, 04-05-2003