Η αισθητική ανθρωπολογία στον κινηματογράφο του Θανάση Ρεντζή

Το βιβλίο, του Ηρακλή Λογοθέτη, που άφορα στο πολυσχιδές, καινοτόμο καί λίαν πρωτοποριακό έργο, του Θανάση Ρεντζή, με τίτλο: Η ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΑ ΣΤΟΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ ΤΟΥ ΘΑΝΑΣΗ ΡΕΝΤΖΗ, πρωτογράφτηκε, ώς ολιγοσέλιδο φυλλάδιο παρουσίασης των ταινιών του στήν Κίνα, άλλα δεν εύδόκησε να τυπωθεί. Στήν συνέχεια εμπλουτίστηκε άρκούντως, για κάποιαν άλλη εκδήλωση, άλλα καί πάλι δεν έκδόθηκε.
Ή σεπτή μαθήτρια του Ρεντζη, στό Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα ΨΗΦΙΑΚΕΣ ΜΟΡΦΕΣ ΤΕΧΝΗΣ της Άνωτάτης Σχολης Καλων Τεχνων, Κα Βασιλική Κάππα, που γνώριζε τό κείμενο, είσηγήθηκε τήν έκδοσή του, ώς συνεργάτις του 13ου Διεθνους Φεστιβαλ Ψηφιακου Κινηματογράφου, που οργάνωσε άφιέρωμα στό έργο του Σκηνοθέτη. Ή έκδοση πραγματοποιήθηκε τη φροντίδα του Καλλιτεχνικού Διευθυντή καί προεξάρχοντος τών Εκδόσεων ΚΟΥΙΝΤΑ, Χρήστου Καρακάση, σε 300 άντίτυπα -έκτος έμπορίου- που διενεμήθησαν δωρεάν στους προσκεκλημένους του Φεστιβάλ.
Με τήν εύκαιρία αύτή, τό κείμενο ξανακοιτάχτηκε, άνασυντάχτηκε, συμπληρώθηκε κι έπικαιροποιήθηκε δεόντως. Άκολούθως παραδόθηκε στα χέρια του άείμνηστου φίλου καί θαυματουργου Δημήτρη Άρμάου, που άνέλαβε τήν τυπογραφική έπιμέλεια, καί συνέταξε τό έπίμετρο, χαρίζοντάς μας ένα άνεπανάληπτο άριστούργημα υψιστης τυπογραφικής τέχνης. Ό εισηγητής καί πρωτεργάτης της Κοινωνικής Ανθρωπολογίας στήν Ελλάδα, καί συγγραφέας του κεφαλαιώδους, άμα καί μνημειώδους έργου: ΜΥΘΟΣ, ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ, ΣΗΜΕΙΟΛΟΓΙΑ - ΚΡΙΣΗ ΤΗΣ ΑΙΣΘΗΤΙΚΗΣ, Σωτήρης Δημητρίου, άναφέρει έπιγραμματικα στήν καίρια είσαγωγή του: «Συνήθως, όταν ένας συγγραφέας, δοκιμιογράφος η κριτικός, έρευνα καί παρουσιάζει έναν δημιουργό καί τό έργο του, θεωρώντας ότι ή μελέτη έντάσσεται, πέρα άπό τήν καλλιτεχνική, η πολιτική, η άλλη διάστασή της, στό πεδίο της ίστορικης κατάθεσης καί όχι της μυθιστοριματικής βιογραφίας, χρησιμοποιεί τά καθιερωμένα «έργαλεία» της ίστοριογραφίας. Αύτό σημαίνει ότι τηρεί τήν «έξ άποστάσεως» παρατήρηση, ότι χειρίζεται τα κριτήρια της άντικειμενικότητας, ότι περιστέλλει κάθε συγκινησιακή προσέγγιση καί, γενικά, ότι έπιδιώκει να μεταφράσει τό έργο με όρους έπιστημονικης, άρα ψυχρής, θεώρησης.
Με τό βιβλίο του ό Ήρακλης Λογοθέτης άκολουθεί τήν άκριβώς άντίθετη μέθοδο. Εξετάζει τόν Θανάση Ρεντζη καί τό έργο του σαν ζωή, στό πνευμα του Ortega y Gasset· δηλαδή τόν έξετάζει ταυτόχρονα σαν βίωμα, στοχασμό καί ίστορική πράξη. Είσδύει στόν κόσμο του δηλαδή, στό δημιουργικό έργο του, με σαφή πρόθεση να συγχρονιστεί με τίς ένδότερες πνευματικες άναζητήσεις του.
Τό βιβλίο του Ήρακλη Λογοθέτη έρχεται να καλύψει τό κενό αύτό, όπως είχε ξεκινήσει να τό κάνει ό Ρεντζής».