Δεκαεννιά βινιέτες για τη γλώσσα και τη σιωπή

ΛΕΞΙΚΟ

ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ που ορίζουν, οι ίδιες λέξεις αναιρούν· κι είναι το νόημα μια μεταβατική διάσταση που περιέχει το ένα και το τρία ακέραια και συμμιγή. Κι είναι το νόημα μια σπουδή από τουλίπες σε κρυσταλλικό ανθόχωμα.

ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ όταν σχίζονται γεννούν τσουκνίδες, υδράγκαθα και ρόζους χιονιού. Κι από τις γέννες αυτές όλα τα δάκρυα διηθούνται στη λέμφο ενός ποιήματος και στους νεφρούς του.

ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ που έγραψα κι οι λέξεις που πίνω, διακρίνονται· οι μεν απ’ το αίμα τους, οι δε από τους ατμούς. Και των βρεφών το ψεύδισμα αυτό είναι: ένα αιμορραγικό μεθύσι με γάλα μητρικό. Kαι κάθε γουλιά είναι ένα ακόμα ποίημα.

ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ υπήρξαν: πορθμεία ρευστών, αντηχήσεις της ύπαρξης και μηχανολογικές μελέτες ηλεκτροδότησης συσκευών ελέγχου. Φθορά· μα και πλακούντες και έξυπνα βλαστοκύτταρα και κάποιες νύχτες ιν βίτρο συνεύρεσης με βουλγαρικά αυγά. (Κι ένα σκυλάδικο δίχως σκύλους γεμάτο λεμόνια, και χλωρίνη σπέρματος.)

ΕΠΙΔΕΣΜΟΣ

ΕΠΙΔΕΣΜΟΣ: ύφασμα ή και μία γάζα χειρουργείου. Γάζες λευκές που γίνονται κατακόκκινες καταγράφονται σχολαστικά ώστε, μετά το πέρας της επέμβασης, να μην ξεχαστούν εκ παραδρομής στο κορμί του ασθενούς και προκαλέσουν σηψαιμία. Ο ασθενής είναι συντριπτικά το αντικείμενο, όμως καθώς συνέρχεται κι αρχίζει να λυπάται τον ίδιο του τον εαυτό, δηλώνεται αμετάκλητα κι ως ταπεινό υποκείμενο, ενώ βαθιά μέσα του νιώθει πως θα γίνει σύντομα ένα «χαμένο κορμί».
ΕΠΙΔΕΣΜΟΣ γίνεται η αναζήτηση όταν η αλήθεια παρουσιάζεται ως μία χέουσα πληγή. Καθώς συλλέγονται οι απορίες ο άνθρωπος γερνάει μέσα τους σαν μια τεράστια μπάλα που φουσκώνει γεμάτη τρύπες. Έρχεται τότε κάθε τρύπα και ζαλίζει με την υψίσυχνη φλυαρία της και δεν σε αφήνει να συγκεντρωθείς. Και τι να σου κάνει ένα τσιρότο μία στο τόσο;