Ο Νίκος Καζαντζάκης με τη γραφίδα του Μανώλη Μαρκάκη και εφηβικές θύμησες

Ο Νίκος Καζαντζάκης ήταν το πρότυπο για τον Μανώλη Μαρκάκη. Απ’ τα πρώτα γυμνασιακά του χρόνια άρχισε να διαβάζει και να ξαναδιαβάζει το ένα βιβλίο του μετά το άλλο, θέλοντας να μπει στο πνεύμα και τη σκέψη του. Παρακολουθούσε τις δημοσιεύσεις στον τύπο, συναντιόταν με συγγενείς του: Λευτέρη και Στέλιο Αλεξίου (αδελφό και ανιψιό) της Γαλάτειας και Έλλης Αλεξίου, και με άλλους ανθρώπους που τον είχαν γνωρίσει, για να μαθαίνει από πρώτο χέρι οτιδήποτε σχετιζόταν με αυτόν. Αρκετές από τις πληροφορίες του δεν είχαν δει το φως της δημοσιότητας.

Όσο για μένα, είχα και μια επί πλέον δυνατότητα να μάθω κάτι παραπάνω επειδή η μητέρα μου, όχι μόνο συνδέετο από τα μαθητικά της χρόνια με συγγενείς της οικογένειας Καζαντζάκη, αλλά είχε και προσωπικές αναμνήσεις από τα χρόνια που φοιτούσε στο Γυμνασιακό Παρθεναγωγείο και Διδασκαλείο Ηρακλείου, γιατί ήταν οικότροφος στο σπίτι της πρώτης εξαδέλφης της μητέρας του. Ο Ν. Καζαντζάκης, που υπεραγαπούσε τη θεία Στελίτσα, οπόταν κατέβαινε στο Ηράκλειο, την επισκεπτόταν και έμενε κοντά της αρκετή ώρα κουβεντιάζοντας μαζί της και με τα κορίτσια (τις κόρες της και τη μητέρα μου).