Λυκούργου Κατά Λεωκράτους

Ο κατά Λεωκράτους λόγος του Λυκούργου (331/0 π.Χ.)"
Μόλις ανηγγέλθη η παρά την Χαιρώνειαν ήττα, ο λαός συνήλθεν εις εκκλησίαν και έλαβεν έκτακτα μέτρα δια την σωτηρίαν της πατρίδος. Τότε ο Λεωκράτης, Αθηναίος πλούσιος ο οποίος είχε και εργαστήριον εις το οποίον ειργάζοντο εργάται χαλκών σκευών, ένεκα δειλίας αμέσως μετά την μάχην έφυγεν από τας Αθήνας και έπλευσεν εις Ρόδον, ενώ κατά πρότασιν του Υπερείδου είχε γίνει ψήφισμα να μη φύγη κανείς από την πόλιν, ούτε να απομακρύνουν τα παιδιά και τας γυναίκας. Εις την Ρόδον δε ανήγγειλεν, ότι αι Αθήναι εκυριεύθησαν υπό των Μακεδόνων και ο Πειραιεύς πολιορκείται. Τοιουτοτρόπως έγινεν αιτία να ζημιωθή η πατρίς του, διότι οι Ρόδιοι συνελάμβανον και ελήστευον τα πλοία των Αθηναίων. Μετά τρία έτη εγκατεστάθη ως έμπορος εις τα Μέγαρα, από εκεί δε επώλησε τα κτήματα που είχεν εις τας Αθήνας, πλην δε τούτου μετέφερεν εκεί και τα πατρικά του ιερά. Τέλος, επειδή ενόμισεν, ότι οι Αθηναίοι δεν ενεθυμούντο την πράξιν του και δεν υπήρχε φόβος να νομισθή ως προδότης, επανήλθεν εις τας Αθήνας μετά απουσίαν εν όλω οκτώ ετών. Ο Λυκούργος, ο οποίος όχι μόνον τον στρατηγόν Λυσικλέα κατηγόρησε και κατεδίκασεν εις θάνατον, αλλά και τον Αρεοπαγίτην Αυτόλυκον εισήγαγεν εις δίκην, διότι έδιωξε κρυφά την γυναίκα και τα παιδιά του, ο Λυκούργος, ο αυστηρός τηρητής των ηθών, ο αμείλικτος διώκτης των πονηρών και πικρός εισαγγελεύς, επειδή δεν ηνείχετο να βλέπη να διέρχεται δια της αγοράς ο προδότης της πατρίδος του, τον κατήγγειλεν εις την εκκλησίαν του δήμου ως ένοχον εσχάτης προδοσίας και απήγγειλε προ του Ηλιαστικού δικαστηοίου τον λόγον τούτον το 331/0 π.Χ.