Τιμακιστάν - Το σεντούκι του χρόνου

Σ’ ένα κοντινό μέλλον οι άνθρωποι δεν αντέχουν άλλο τις βροχερές μέρες, τις Δευτέρες, τους κρύους και μουντούς Φεβρουάριους, τις οικονομικές κρίσεις, κι έτσι αγοράζουν μαύρα κουτιά που έχουν τη μαγική δύναμη να σταματούν τον χρόνο όταν κάποιος μπει μέσα σ’ αυτά. Καθώς όμως κλείνονται μέσα στα κουτιά περιμένοντας να περάσουν οι ανεπιθύμητες μέρες, ο κόσμος αποδιοργανώνεται. Μερικά παιδιά καταφέρνουν να δραπετεύσουν και συναντούν μια ηλικιωμένη γυναίκα που τους αφηγείται μια ιστορία από το μακρινό παρελθόν, τότε που ο Βασιλιάς Ντίμον απέκτησε το πρώτο σεντούκι του χρόνου –το πρωτότυπο των μαύρων κουτιών–, επειδή δεν άντεχε την σκέψη ότι ο χρόνος θα κατέτρωγε την ομορφιά της μοναχοκόρης του. Η γνώση του παρελθόντος θα οδηγήσει τα παιδιά στην απόφαση να αποκαταστήσουν την τάξη του κόσμου...
Μια μοναδική ιστορία όπου το παραμύθι μπλέκεται αριστοτεχνικά με το πλέον δυστοπικό μέλλον, καλώντας μας ν’ αρπάξουμε τη ζωή από το χέρι ΤΩΡΑ!

- Λογοτεχνικό Βραβείο Ισλανδίας
- Green Earth Honor Award 2020
- USBBY Outstanding International Book
- Λογοτεχνικό Βραβείο Συμβουλίου Δυτικών Σκανδιναβικών Χωρών.
- Βραβείο Παιδικού Βιβλίου του Συμβουλίου Εκπαίδευσης Ρέικιαβικ
- Βραβείο Βιβλιοπωλών Ισλανδίας


«Τα μοτίβα του παραμυθιού και του μύθου αξιοποιούνται για να συνθέσουν μια ιστορία φαντασίας που δίνει έναυσμα για στοχασμό και δράση. Ποιο είναι άραγε το σεντούκι του καθενός μας; Η λατρεία της νεότητας, η ανάγκη να προστατευτούμε από την όποια κρίση για να περιμένουμε καλύτερες μέρες, μένοντας αδρανείς, η τάση «να μείνουμε πάντα παιδιά», απεκδυόμενοι των ευθυνών μας; Και σε ποιους εκχωρούμε το δικαίωμα να μας τρομάζουν, να μας ακινητοποιούν, για να εξυπηρετήσουν τα δικά τους συμφέροντα; «Έρχεται το τέλος, αγοράστε την προστασία σας!», μας λένε αυτοί που διαχώρισαν τον άνθρωπο από την ίδια του τη φύση.»
Ελένη Σβορώνου, O Aνανώστης, https://www.oanagnostis.gr/παραμύθια-από-το-μέλλον-της-ελένης-σβο/


«Δεν έχω δει άλλη φορά το παραμύθι ως λογοτεχνικό είδος να δένει τόσο καλά με την επιστημονική φαντασία, τη λογοτεχνία του φανταστικού και με μια σύγχρονη δραματική ιστορία ταυτοχρόνως. Είναι αληθινά όμορφο και γεμάτο εκπλήξεις.»
Weekendavisen, Δανία

«Στο ΤΙΜΑΚΙΣΤΑΝ – Το σεντούκι του χρόνου, το παρόν, το μέλλον και το παρελθόν συνυφαίνονται μέσα σε έναν φανταστικό κόσμο που είναι οικείος στους πάντες, αλλά τον οποίο κανένας δεν έχει ποτέ κατοικήσει. Σε αυτό το επιβλητικό μωσαϊκό πλασμένο από γεγονότα και αλήθειες, μαγεία και θαύμα, ο Μάγκνασον θέτει επείγοντα ερωτήματα για τον τρόπο ζωής και τις αξίες της σύγχρονης δυτικής κοινωνίας, και για την ευθύνη που φέρει ο καθένας μας όσον αφορά την κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο κόσμος. Η ιστορία πραγματεύεται την έννοια του χρόνου και ξεδιπλώνει αναμνήσεις παλιών παραμυθιών με δημιουργικό πάθος.»
Από το σκεπτικό της απονομής Λογοτεχνικού Βραβείου από το Συμβούλιο Σκανδιναβικών Χωρών

«Ο Μάγκνασον είναι συναρπαστικός αφηγητής και η ιστορία του είναι γεμάτη από εικόνες που χαράζονται στο μυαλό, θέματα πρωτότυπα αλλά και γνώριμα, δυνατούς χαρακτήρες και καθηλωτική πλοκή. Το κύριο πρόβλημα είναι το πόσο άχρωμα και ανιαρά φαίνονται τα χρόνια του παρόντος και του μέλλοντος σε σχέση με τον παραμυθένιο κόσμο του παρελθόντος, αλλά αυτό εντάσσεται στο ηθικό δίδαγμα του βιβλίου: εναπόκειται ακριβώς σε εμάς τους ίδιους να κάνουμε το παρόν μας όμορφο και τον κόσμο πιο φιλόξενο. Εναπόκειται σε εμάς να ανακαλύψουμε την περιπέτεια στη ζωή και να τη ζήσουμε, αντί να βυθιζόμαστε στην απελπισία και την αδιαφορία.»
Fridrika Benonysdottir, Frettabladid

«Σαν καρπός της ένωσης Τσόμσκυ και Λιούις Κάρολ».
Rebecca Solnit, συγγραφέας

«"Όποιος κατακτήσει τον χρόνο θα χάσει τον κόσμο". Αυτό λέει η αιώνια πριγκίπισσα, η Οψιδιάνα της Παγγαίας, ο βασικός χαρακτήρας του ΤΙΜΑΚΙΣΤΑΝ, οι χαρακτήρες του οποίου παραμένουν ακίνητοι μέσα στα σεντούκια ή κουτιά του χρόνου, όπως λέγονται, περιμένοντας να περάσει ο χρόνος. Τα κουτιά διαφημίζονται ως ο καλύτερος τρόπος για να περιμένει κανείς να περάσει η οικονομική κρίση. Το ΤΙΜΑΚΙΣΤΑΝ είναι συνεπώς ένα παραμύθι που αντιμετωπίζει τον χρόνο ως φαινόμενο, αλλά περιέχει επίσης αναφορές στο παρόν και στη σημασία του χρόνου για τη σύγχρονη κοινωνία καθώς και στη δυνατότητα –τουλάχιστον σε κάποιο βαθμό– να σταματήσουμε τον χρόνο. […] Η πλοκή ακολουθεί δύο χρονικούς άξονες και ενσωματώνει δύο διαφορετικούς κόσμους, οι οποίοι διαπλέκονται όλο και περισσότερο όσο εξελίσσεται η ιστορία. […] Ο συγγραφέας αξιοποιεί τις αλληγορικές δυνατότητες της λογοτεχνίας του φανταστικού στην υπηρεσία της κοινωνικής κριτικής, προσφέροντας στους αναγνώστες του όχι μόνο μια διαφορετική οπτική της σύγχρονης κοινωνίας και της κρίσης της, αλλά και μια ευρύτερη οπτική πάνω σε θέματα περιβαλλοντικής προστασίας, κοινωνικής υπευθυνότητας και ενεργής συμμετοχής στα κοινά.»
Vera Knutsdottir, bokmenntir.is (Δημοτική Βιβλιοθήκη Ρέικιαβικ)