Θεός

Σαν να ήταν ο Αμλετ ή ο Δον Κιχώτης, ο Θεός βιογραφείται ως πρωταγωνιστής ενός κλασικού έργου της παγκόσμιας λογοτεχνίας με μοναδική απήχηση, της εβραϊκής Βίβλου ή Παλαιάς Διαθήκης. Με βάση τις πράξεις του στις σελίδες της Παλαιάς Διαθήκης, «ο Θεός δεν είναι κανένας άγιος». Ως χαρακτήρας είναι εξίσου αντιφατικός και υπερφίαλος με έναν αυτάρεσκο άνθρωπο. Στην περίπτωση του Ιώβ, λ.χ., ο Θεός «από καπρίτσιο έχει υποβάλει σε βασανιστήρια έναν δίκαιο άνθρωπο». Ελάχιστες είναι οι ομιλίες στην παγκόσμια λογοτεχνία, σύμφωνα με τον συγγραφέα, που μπορούν πραγματικά να παραλληλιστούν με τις ομιλίες που απηύθυνε ο Κύριος προς τον Ιώβ μέσα από τον ανεμοστρόβιλο (Ιώβ 38-41): «Ο Κύριος δεν αναφέρεται σε τίποτε άλλο παρά μόνο στη δύναμή του» διαπιστώνει ο συγγραφέας παραθέτοντας το σχετικό χωρίο για του λόγου το αληθές. «Ο Κύριος παρουσιάζει τον εαυτό του με κεραυνοβόλο σαρκασμό και απέραντο νταηλίκι ως μια ακαταμάχητη δύναμη πέρα από την ηθική». Εκτός των άλλων, όμως, ο Θεός μετανιώνει κιόλας. «Οταν ο Κύριος υπόσχεται διπλή αποζημίωση, υπαινίσσεται ότι οι πράξεις του ήταν υπερβολικές. Εδώ η πράξη του Κυρίου, αν όχι εκπεφρασμένα μετάνοια, είναι σίγουρα επανόρθωση και έμμεσα μεταμέλεια».



Φυσικά ο συγγραφέας, που τιμήθηκε με το βραβείο Πούλιτζερ για τη βιρτουόζικη εκδίπλωση της βιογραφίας του Θεού, κατηγορήθηκε για βλασφημία και επιλεκτική αλίευση χωρίων για την ανοικοδόμηση της κατασκευής του. Ο ίδιος πρόλαβε να δηλώσει ότι βιογραφεί έναν λογοτεχνικό ήρωα και όχι τον Θεό ως αντικείμενο θρησκευτικής πίστης.