Ένας Τσετσένος σκύλος στη Μασσαλία

Μια ηλικιωμένη γυναίκα δολοφονείται σε ένα εργατικό προάστιο της Μασσαλίας.Το διαμέρισμά της μοιάζει λεηλατημένο ενώ η γηραιά κυρία έχει βασανιστεί άγρια. Η κηδεία της δεν συγκεντρώνει και
πάρα πολύ κόσμο: παρόντες είναι μόνο ο γείτονάς της, ο Νέστωρ Παναγόπουλος, καθώς και ο Ντασί Ελ Αχμέτ, ένας νέος άντρας που διδάσκει ιστορία των μαθηματικών στο Πανεπιστήμιο, παίζει τον
ρόλο του διαμεσολαβητή στο γκέτο, απαγγέλλει στον εαυτό του στίχους του Ομάρ Καγιάμ,του Λάο Τσε και του Ζωρζ Μπρασένς, καπνίζει στριφτά και πίνει τσάι καθισμένος σταυροπόδι πάνω στο χαλί
του σαλονιού του. Αλλά και ένας σκύλος. Ο σκύλος της ηλικιωμένης κυρίας.Το σενάριο της ληστείας δεν πείθει τον Ντασί. Οι δολοφόνοι κάτι ψάχνουν. Έχει δίκιο: στην έξοδο του νεκροταφείου δυο
μάλλον αντιπαθητικοί Ρώσοι έχουν στήσει καρτέρι μέσα σε μια BMW, και μετά την κηδεία δεν αφήνουν τη συντροφιά απ' τα μάτια τους. Οι Ρώσοι όμως δεν ξέρουν ότι εκείνο που αναζητούν είναι ο σκύλος. Που είναι Τσετσένος, όπως και η ηλικιωμένη κυρία. Δώρο του γιου της από την πατρίδα.


Κοντά στον γοητευτικό Ντασί παρελαύνει ένα πλήθος από υπέροχους χαρακτήρες: ο Χοσίν και η συμμορία του, αλήτες μα και σωματοφύλακες συγχρόνως του Ντασί· ο Απάτσι, που έχει στήσει την ινδιάνικη σκηνή του στην ταράτσα· δυο δημοσιογράφοι που αγαπούν κάπως υπερβολικά το ποτό· η γοητευτική κυρία Σαμίν, πρώην αστέρι του ελεύθερου ρεπορτάζ, ειδική στη γεωπολιτική· μέλη του
υπόκοσμου της Μασσαλίας,που ξεπλένουν το χρήμα τους στις πιτσαρίες· μια ηγερία της τοπικής Φιλοζωικής· η Λήδα, κόρη του Παναγόπουλου, μια σαγηνευτική, δυναμική, ξεροκέφαλη κοκκινομάλλα... και βεβαίως ο Τσετσένος σκύλος.


Ένα απολαυστικό νουάρ μυθιστόρημα.

Κριτικές

«Το απολαυστικά ανάλαφρο νουάρ μυθιστόρημα του Michel Maisonneuve εκμεταλλεύεται όλες τις δυνατότητες που του προσφέρει η προέλευση του όρου, κατορθώνοντας ωστόσο να αποφύγει τον κοινότατο σκόπελο της συγγραφής ενός κινηματογραφικού σεναρίου... Ο γοργός και ευχάριστος ρυθμός της αφήγησης, τα κωμικά ευρήματα, τα κινηματογραφικά, οιονεί συνωμοτικά «κλεισίματα του ματιού» στον αναγνώστη και η απορία για την εξέλιξη της πλοκής καθιστούν τον «Τσετσένο σκύλο» ένα απολαυστικό ανάγνωσμα.»

Σπύρος Γιανναράς, Καθημερινή, 25.09.2010