Πώς οδηγηθήκαμε στην 21η Απριλίου 1967

[...] Κλείνοντας τον πρόλογό μας, πρέπει να τονίσουμε ότι όσα αναφέρονται στο πόνημά μας αυτό, είναι τεκμηριωμένα. Και αποφεύγεται η διατύπωση συμπερασμάτων, διότι θα υπήρχε ο κίνδυνος να κατηγορηθούν τα συμπεράσματα αυτά ως φορείς υποκειμενισμού του γράφοντος. Παρατίθενται μόνον γεγονότα, πληροφοριακά δελτία και εξαγόμενα. Αφήνονται δε ο μεν αναγνώστης να βγάλει μόνος του τα συμπεράσματα του, ο δε ιστορικός του μέλλοντος, αφού ακούσει και ερευνήσει και την "άλλη πλευρά", να γράψει την αληθινή ιστορία εκείνης της περιόδου.

Για να συμβεί αυτό, νομίζουμε ότι αποτελεί υποχρέωση όλων εκείνων που έτυχε να στελεχώσουν, σε ολόκληρη την πυραμίδα του, το Καθεστώς της Απριλιανής Αισυμνητείας, να καταθέσουν την μαρτυρία τους ενώπιον του "Κριτηρίου της Ιστορίας". Το αντίθετο, δηλαδή η σιωπή, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως αποδοχή του συκοφαντικού κατηγορητηρίου.

Είναι, βέβαια, παρήγορο το γεγονός, ότι ήδη έχουν αρχίσει να βλέπουν το φως της δημοσιότητος σχετικά πονήματα με τις μαρτυρίες κορυφαίων και εκλεκτών συνεπαναστατών και εθελοντών στην εθελοθυσία. Και εκπονούνται και άλλα.

Έτσι, έχει αρχίσει να συγκροτείται το μέτωπο της αντεπιθέσεως κατά των ψευδολογιών και των διαστρεβλώσεων, που θα διαρρήξει το φράγμα της "συνωμοσίας της σιωπής" και θα διαλύσει την μυθολογία της σκοπιμότητος της "μεταπολιτευτικής αθλιότητος".

Τα κείμενα του παρόντος πονήματος γράφτηκαν στο δεσμωτήριο του Κορυδαλλού και κάτω από συνθήκες καταθλιπτικές, γι' αυτό και αποτελούν, στην κυριολεξία, μια φωνή de profundis (εκ βαθέων). Συμπληρώσεις, που κρίθηκαν αναγκαίες, έγιναν κατά το ενδιάμεσο χρονικό διάστημα, μέχρι της εκδόσεως του βιβλίου. [...]

(απόσπασμα από τον πρόλογο του συγγραφέα)