Ο γιος του πολέμου

... Μόλις ο Μάρτιν αποδεσμεύεται από τη θαλπωρή του σπιτιού του ανακαλύπτει με έκπληξη έναν κόσμο αναπάντεχο, ανακαλύπτει τα άγνωστα μυστικά της ζωής, τη γνώση που βρίσκεις στη σπουδή, και τις αμφίβολες ηδονές του απαγορευμένου έρωτα.
Τυχαία μαθαίνει την αλήθεια για το παρελθόν του και ο κόσμος του γυρίζει τα πάνω-κάτω.





Θα 'λεγα πως το βιβλίο του Γιουτζίν Μακελντάουνι «Ο γιος του πολέμου» (μετάφραση Γιάννης Σπανδωνής και η ομάδα του στο Εργαστήριο Λογοτεχνικής Μετάφρασης, εκδόσεις «Ψυχογιός») είναι ένα τυπικά ιρλανδικό μυθιστόρημα: αναδρομή στην παιδική ηλικία, οικογένεια, μια δοτική μητέρα, καταπράσινα λιβάδια, στενοσόκακα του Μπέλφαστ, θρησκευτικές αναταραχές και συγκρούσεις, μύηση στον έρωτα, ένα βαρύ μυστικό. Ομως, η λεπτότητα με την οποία περιγράφονται οι ασημαντότητες της καθημερινότητας της εργατικής τάξης στις δεκαετίες του '40 και του '50, η τρυφερότητα με την οποία μεταφέρονται τα μικροπεριστατικά της παιδικής ηλικίας και συνάμα η βίαιη ιστορικότητα μιας ταραγμένης εποχής σε μια ταραγμένη χώρα καθιστούν αυτό το (φαντάζομαι εν πολλοίς αυτοβιογραφικό) μυθιστόρημα, τη μαρτυρία μιας ολόκληρης γενιάς, που βίωσε οδυνηρά τη διπλή ατυχία: όντας Καθολικός να έχεις γεννηθεί και να μεγαλώνεις στο Μπέλφαστ της Βόρειας Ιρλανδίας.



ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΣΧΙΝΑ

ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ - 30/11/2001