Ο Ηγεμόνας

Το 2007 συμπληρώνονται 480 χρόνια από τον θάνατο του Νικολό Μακιαβέλλι, αλλά και 50 χρόνια από τον θάνατο του Νίκου Καζαντζάκη. Τη μνήμη του οικουμενικού μας συγγραφέα ευελπιστεί να λαμπρύνει, φωτίζοντας μια λιγότερο γνωστή πτυχή του έργου του, η έκδοση αυτή του Ηγεμόνα από τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ, που συμπίπτει και με τη συμπλήρωση 500 χρόνων από την οργάνωση από τον Μακιαβέλλι του πρώτου εθνικού στρατού της Ιταλίας στη Φλωρεντία.
Ο Μακιαβέλλι, μέγας εκπρόσωπος της Αναγέννησης, “δαιμονοποιήθηκε” και Ο Ηγεμόνας του απαγορεύθηκε από το Βατικανό, που τον ανέγραψε στον Κατάλογο Απαγορευμένων Βιβλίων (Index). Αλλά και ο Νίκος Καζαντζάκης, μεταφραστής του Ηγεμόνα τέσσερις και πλέον αιώνες μετά τη συγγραφή του, δέχτηκε κοσμικά και εκκλησιαστικά πυρά, και το έργο του Ο Τελευταίος Πειρασμός απαγορεύθηκε, επίσης, από το Βατικανό και ανεγράφη στον Index. Όμως, παρ’ όλη την παρερμηνεία και την πολεμική που δέχθηκαν, αμφότεροι λογίζονται κλασσικοί, ο καθένας στο πεδίο του, και μέσα από τη νέα έκδοση του Ηγεμόνα, που πραγματοποιήθηκε τον Δεκέμβριο του 2006 και κυκλοφορεί, ξανανταμώνουν στην αυγή του 21ου αιώνα.
Εκτός από τη μετάφραση του Ηγεμόνα, στην έκδοση αυτή περιέχονται και διαφωτιστικές μελέτες και σημειώματα για τον Καζαντζάκη, την Ιταλία και τον Μακιαβέλλι, από τον Καθηγητή του Πανεπιστημίου Αθηνών Γεράσιμο Γ. Ζώρα, τον εκδότη του Καζαντζάκη και επίτιμο Διδάκτορα Πάτροκλο Σταύρου και τον Ιταλό υποψήφιο Διδάκτορα Marco Riccobon.

Από τον εκδότη