Η ηχώ της μνήμης

Λε?ξεις αφηνιασμε?νες στο με?τωπο της μνη?μης



Κι εγω? γρα?φω στι?χους ι?σως μπορε?σω

κι αναστει?λω την ποινη? σου





[ ] Ει?χες εντου?τοις παρα?θυρο στη θα?λασσα

μα δεν την ε?βλεπες τη θε?α

Με?σα απο? το κλειστο? κελι? σου

κοι?ταζες της οικουμε?νης τα ε?γκατα

αντι? τη γειτονια? σου

αντι? το σπι?τι σου

για να γεννη?σεις το δικό σου ποι?ημα



Δεν το επινο?ησες σωστα? το ποι?ημα

υ?στερα μα?λιστα το παραμε?λησες

δεν το ανα?θρεψες σωστα?

μετα?λλαξες τις λε?ξεις

απε?σταξες την ουσι?α

και ε?φυγε η λα?μψη του

κι ο αναστεναγμο?ς σου μαζι?

(Γράμμα στον σύντροφο)

Δέκατη τέταρτη ποιητική συλλογή της Κυπρίας Κλεοπάτρας Μακρίδου που με έναν εσωτερικό λυρικό τόνο εξακολουθεί να στριφογυρίζει «στα ερει?πια των αφινιασμένων λέξεων» επιχειρώντας «να σω?σει την τελευται?α ρη?ξη με το αυ?ριο/ και τα ποιη?ματα των συμπληγα?δων χρο?νων» μας: [ ] Ει?χε ενδω?σει πια στα ματωμε?να χε?ρια του χρο?νου/ και στις παραπλα?νησεις του ονει?ρου/ στους κο?λακες του φο?βου/ και στ’ ασημε?νια αστερα?κια της γραφη?ς/ Δεν αγαπου?σε τη ζωη? του/ ο?χι γιατι? δεν η?ταν ωραι?α/ αλλα? γιατι? δεν ει?χε κατανοη?σει ποτε? το νο?ημα της/ Ερασιτε?χνης της ζωη?ς η?τανε// Απ’ εκει? που βρισκο?ταν/ δεν φαινο?ταν ποτε? ουρανο?ς.

«Αρχαιοπρεπής και εκ πατρίδος λόγος», με εμφανείς αναφορές στον Καβάφη, συνομιλεί συχνά με τον μύθο και της ιστορία προσπαθώντας να αποτιμήσει γεγονότα, να αξιοποιήσει σφάλματα και να εξάγει συμπεράσματα από όσα βάρυναν μέσα στον χρόνο και τους ανθρώπους: «Ο?σα απ’ τα ο?νειρα κατα?φεραν να επιζη?σουν/ κα?νουν το?πο στην μνη?μη/ ι?διοι ραψωδοι? του αυ?ριο».

Ποιήματα ποιητικής, αλλά και ποίηση πικρής μνήμης όπως διαμόρφωσε το βάρος της ιστορίας στην Κύπρο αλλά κι έτσι όπως συνεχίζεται να θάλλει η φρίκη στις ακτές και τα βράχια της Μεσογείου. Ποίηση κοινωνικής ευαισθησίας και πολιτικής σκέψης, αλλά και ποίηση-απολογισμός: Με προδομε?να τα ο?νειρά μου/ και την μελαγχολι?α της νοσταλγι?ας μου/ κατοικω? το πεπρωμε?νο μου/ που σκα?λωσε αδια?φορο/ στο κυ?μα των χειλιω?ν σου.

Αυτή η «μνήμη των κυμάτων», μια μνήμη-μαχαίρι είναι που πλημμυρίζει μέσα στους στίχους και στα συχνά αναπάντητα ερωτήματα της Κλεοπάτρας Μακρίδου. Ένας ολοζώντανος διάλογος κι ένα πλούσιο υλικό από εικόνες, συναισθήματα και σχήματα ποιητικά αλληλοδιαχέονται στις σελίδες του βιβλίου: Δεν βλε?πεις που χωρα?ς μο?νο στην α?βυσσο;

Παραθέτουμε ενδεικτικά στίχους: «Μα η ιστορι?α τους πη?γαινε ενα?ντια στο ρευ?μα/ Διη?ρκεσε ο?σο διαρκει? το τσου?γκρισμα δυο ποτηριω?ν/ Κανε?να φωτογρα?φο δεν ει?χε κοντα?/ ν’ αποθεω?σει τη στιγμη?». «Η νυ?χτα ε?κρυψε το σκοτα?δι απο? τα μα?τια της/ Πώς να νικη?σει και τους δυ?ο». «Ακο?μη εκκρεμει? η σωτηρι?α σου/ στα σκαλοπα?τια της οδυ?νης μου».



Δι?χως δα?κρυα δεν διανοει?ται έρωτας

δι?χως ηφαι?στεια δεν διανοει?ται γη

δι?χως το προ?σωπό της δεν διανοει?ται Νησι?



Κι αν το δικο? μου προ?σωπο

συντρι?μια γι?νει στην εξορι?α

γιατι? η Α?ρτεμις το κινηγου?σε μια ζωη?

πε?τρα θα ξεφυτρω?σει πλα?ι στο δικο? σου

και τα?φος

και με?σα μου Πατρι?δα

θα σε κλει?σω

Απόσπασμα απο το «Καταφύγιο θανάτου» με την Πατρίδα παρούσα στο είναι της ποίησης και της ζωής της Κλεοπάτρας Μακρίδου. Ελπίδα άνυδρη μα υπαρκτή όπως τουλάχιστον υποδηλωνεται στις σελίδες του βιβλίου της.

Μ