Συμποσιάζοντας

Ο Ίταλο Καλβίνο σχολιάζει ότι οι κλασικοί δε σταμάτησαν ποτέ να μιλάνε για την ουσία των πραγμάτων, αλλά ταυτόχρονα θέτουν δύσκολα ερωτήματα και έτσι η σχολική διδασκαλία κινδυνεύει να τους ταριχεύσει σε μια μουσειακή και σκονισμένη προσέγγιση. Το πάθος του Δημήτρη Μακρή για την αρχαία γραμματεία είναι γι’ αυτήν ένας φόρος τιμής και η νέα αυτή εκδοχή του Συμποσίου μια πολιτισμική προσέγγιση, που μας δίνει μια φρέσκια και ανανεωμένη ματιά στις σελίδες του Πλάτωνα. Και τέλος μας υπενθυμίζει ότι οι μεγάλες ιδέες είναι προϊόντα ενός παλλόμενου ανθρώπινου πνεύματος, ικανού για υψηλές κορυφές σκέψης, αλλά και πλημμυρισμένο από γέλιο, συμπόσια, τραγούδια και όνειρα. Η τόσο ζωτική ανάσα αυτής της αρχαίας ιστορίας του Συμποσίου που συνεχίζει να μας σαγηνεύει, μάγεψε και τον Δημήτρη Μακρή. Εδώ περιγράφει με εμβρίθεια την αξέχαστη βραδιά στο σπίτι του Αγάθωνα και διευρύνοντας τις λεπτομέρειες του κάδρου, δημιουργεί απολαυστικούς πίνακες που φωτίζουν την προσωπικότητα του Σωκράτη. Η αφήγηση ρέει και μπολιάζει τον αρχαίο άξονα με μια σύγχρονη πνοή, παιγνιώδη μεν, αλλά πιστή στο ήθος του παρελθόντος, μας μεταφέρει στο αμυδρό φως της αίθουσας του συμποσίου του Αγάθωνα και μοιάζει να βρίσκεται ακριβώς εκεί, ανάμεσα σε προπόσεις και γέλια, δίπλα στους συμποσιάζοντες και αποκαλύπτει κι άλλες πλευρές τους: Με ποια αστεία διασκεδάζει τους καλεσμένους αυτός ο μεγάλος κωμωδιογράφος Αριστοφάνης; Η κρυφή ειρωνεία του Σωκράτη είναι προς όλους; Ποιο είναι το παράξενο μαραφέτι, ο Κινηματογράφος, που εφευρέθηκε από τον όμορφο Αλκιβιάδη και αφήνει τους πάντες άφωνους;…