Πέρα από τη ζωή και τον θάνατο

Αναμφίβολα οι δύο πύλες μέσω των οποίων έχει μάθει να διέρχεται πλέον κάθε ανθρώπινη ύπαρξη, οι Συμπληγάδες πέτρες αυτού του πολιτισμού, είναι η ζωή και ο θάνατος. Το άπειρο έγινε ο μικρόκοσμος της αντιληπτικής μας ικανότητας, θείας και ανθρώπινης. Πλέον ως κόσμος εννοείται όχι το αχανές όν αλλά ο κόσμος ο οποίος υπακούει σε τρεις προϋποθέσεις: 1) έχει δημιουργηθεί από ένα φαντασιακό θεό,
2) μπορεί να χωρέσει στο μυαλό και στις λέξεις του ανθρώπου, 3) είναι δυνατόν να χωρεί τα όνειρα και τις ελπίδες και τις πράξεις των ανθρώπων.
Σήμερα, στην εξέλιξη του 21ου αι. ζούμε το τελικό στάδιο του δυαλισμού ανάμεσα στη ζωή και τον θάνατο: η επιστήμη έχοντας ανατικαταστήσει διά της τεχνολογίας τη Θεϊκή εξουσία έχει επιβάλει τους δικούς της όρους, οι οποίοι στηρίζονται στο ότι οι άνθρωποι και πάλι εγκληωβισμένοι ανάμεσα στο ψευτοδίλημμα ζωής και θανάτου υπακούουν συνεχώς, διότι δεν έχουν κανένα οντικό διέξοδο, εγκλωβισμένοι ανάμεσα σε ό,τι θεωρούν ζωή και σε ό,τι θεωρούν θάνατο. Θα πρέπει όμως επιτέλους να καταλάβουμε ότι η παρούσα διάσταση είναι απλά ένα ευθύγραμμο τμήμα στην άπειρη ευθεία του Είναι και κάποια στιγμή επιβάλλεται οι άνθρωποι να φύγουν από κάθε ελεγχόμενη δυαλιστικά περιοχή ανοιγόμενοι στην άπειρο ελευθερία.