Τρύπες Χίου

Ήταν ένα αυγουστιάτικο απόγευμα στην Έζουσα, ηλιοβασίλεμα, από εκείνα τα ηλιοβασιλέματα, τα θεραπευτικά θαρρείς, που η σκέψη και η ψυχή ηρεμεί και η μνήμη αναπολεί γεγονότα και περιστατικά από τα παλιά. Είχαμε και επισκέπτες εκείνη την ημέρα από τη Χώρα, ανάμεσά τους και τον αξιόλογο καθηγητή, συγγραφέα και ποιητή Γεώργιο Διλμπόη.
Η συζήτηση είχε ανάψει για τα καλά καθώς θαυμάζαμε το απέναντι τοπίο, το βουνό Κοφινάς, που εκείνη την ώρα στην κορυφή του είχε φορέσει καπέλο ένα πελώριο γκριζωπό σύννεφο.
Το βλέμμα μας στάθηκε ιδιαίτερα στην πλαγιά του στο βυζαντινό ξωκκλήσι του Αγίου Γεωργίου στη θέση του παλιού μοναστηριού -μετόχι κάποτε της Νέας Μονής- και στη διπλανή τρυπιά -σπηλιά κατά μερικούς- την Καλογερότρυπα, που ο θρύλος θέλει να καταλήγει στα Ψαρά. [...]

*****************
Στο βιβλίο της δασκάλας Βασιλείας Μαλαφή-Τριανταφύλλου

«Ο ι Τρύπες της Χίου, Μια παλιά δασκάλα θυμάται...»

ο αναγνώστης θα διαπιστώσει ότι το μικρό, άσημο και τόσο απομακρυσμένο χωριό της Β/Δ Χίου δε στερείται της Ιστορίας του.

Υπάρχουν αδιαμφισβήτητες αποδείξεις ότι στο χώρο υπήρξε πόλισμα από τα αρχαϊκά χρόνια (γραπτά κειμένα, αρχαίοι τάφοι, κ.ά.) πιθανόν και τα προιστορικά (τοποθεσίες όπως Καβειρίων, Πλατώνι κ.ά.).



Τα λαογραφικά στοιχεία είναι πλούσια καθώς και τα παραδοσιακά (παλιές ενδυμασίες, καταγραφή τραγουδιών με τη μουσική τους και ικανή αναφορά στο παλιό γλωσσάρι του τόπου).



Κυρίως όμως μαρτυρίες προφορικές και γραπτές γύρω από τις ταραγμένες εποχές της δεκαετίας του 1940 καθώς και αναμνήσεις από το μέτωπο της μικρασιατικής καταστροφής.



Είναι ένα αξιόλογο βιβλίο, όπου είναι έκδηλη η αγάπη της συγγραφέως για τις Τρύπες, την ιστορία τους και τους κατοίκους.