Η γλωσσική εκπαίδευση της Μουσουλμανικής Μειονότητας στην Ελλάδα για την Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση

Ο νομός Ξάνθης, χαρακτηριστικά, αποτελεί μια ιδιαιτερότητα ως προς τη σύνθεση του πληθυσμού και των γλωσσών που ομιλούνται.
Σήμερα, με την έλευση νέων οικονομικών μεταναστών, στο νομό ομιλούνται πέντε μητρικές γλώσσες: ελληνικά, τουρκικά, πομακικά, ρωσικά και τσιγγάνικα. Η πανσπερμία γλωσσών και το γεγονός ότι οι πληθυσμοί αυτοί δε γνωρίζουν καλά τη μητρική τους γλώσσα, έχει ως αποτέλεσμα να μη μπορούν να μάθουν καλά ούτε την ελληνική γλώσσα. Τα πράγματα δυσκολεύουν, επειδή οι μαθητές στα σπίτια τους δεν ομιλούν καθόλου ελληνικά. Ό,τι μαθαίνουν, το μαθαίνουν στο σχολείο.

Από τις ομάδες αυτές, η Μουσουλμανική Μειονότητα της Δυτικής Θράκης αποτελεί σήμερα ένα ιδιότυπο κοινωνικό σύνολο, με ένα δικό της σύστημα αξιών που δεν ακολούθησε την όποια εκσυγχρονιστική πορεία της ελληνικής κοινωνίας. Ιδιαίτερα οι μουσουλμάνοι, κάτοικοι των αγροτικών και ορεινών περιοχών, διατηρούν αλώβητες τις παραδόσεις τους και είναι πολύ επιφυλακτικοί σε οποιoνδήποτε νεωτερισμό που θα ανέτρεπε την ισχύουσα αξιακή τους κλίμακα.
Η εκπαίδευση της Μειονότητας διέπεται από ιδιαίτερο νομικό καθεστώς, προϊόν διεθνών συμβάσεων, παρέχεται σε ξεχωριστά σχολεία, τα οποία απευθύνονται μόνο σε μειονοτικούς μαθητές στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση και συνεχίζεται σε δημόσια Γυμνάσια και Γενικά Λύκεια στη Δευτεροβάθμια, αν εξαιρέσουμε τα δύο ιδιωτικά Μειονοτικά Γυμνάσια και Γενικά Λύκεια και τα δύο Ιεροσπουδαστήρια στην Ξάνθη και την Κομοτηνή.

Το γενικό μορφωτικό επίπεδο των μελών της είναι πολύ χαμηλό με μεγάλη απόκλιση από τους εθνικούς μέσους όρους, ενώ το επίπεδο της ελληνομάθειας είναι ανεπαρκέστατο για τη σχολική εξέταση. Μέχρι πολύ πρόσφατα συντριπτικό ποσοστό μαθητών εγκατέλειπε το σχολείο στο τέλος του Δημοτικού και ακόμα και σήμερα σημαντικό ποσοστό δεν ολοκληρώνει την εννιάχρονη υποχρεωτική εκπαίδευση.
Βασικός στόχος είναι η διερεύνηση του ερωτήματος κατά πόσο η εκπαίδευση που παρέχεται στη Μουσουλμανική Μειονότητα, τα Αναλυτικά Προγράμματα, τα βιβλία, οι εσωτερικοί παράγοντες λειτουργίας του σχολείου, αλλά και εξωτερικοί παράγοντες (θρησκεία, οικογένεια κ.λ.π.) επηρεάζουν αρνητικά, άμεσα ή έμμεσα, την αποτελεσματική εκπαίδευση των Μουσουλμανόπαιδων.