Κάτσε να σου μολογήσω

έβγα, νυφούλα μ’, το πρωί κι άπλωσε το σεντόνι
και βγάλ’ το έξω στην αυλή, να ιδούνε οι γειτόνοι

Ο συγγραφέας καταγράφει συνομιλίες-ιστορίες από το παρελθόν που μιλούν στο παρόν. Την ανάγκη της καταγραφής ένιωσε βλέποντας πως οι παλιοί που φεύγουν για το μεγάλο ταξίδι, εκτός από τον γλωσσικό πλούτο, παίρνουν μαζί τους έναν πολύτιμο αξιακό κώδικα, ο οποίος πλέον φαντάζει εντελώς άγνωστος. Στις αφηγήσεις των χρονομαρτύρων του βιβλίου μπορούν να ιχνηλατηθούν στοιχεία που χωρίς αυτά η ύπαρξή μας μοιάζει ολοένα και φτωχότερη...

Όπως χαρακτηριστικά σημειώνει ο Γιώργος Τράπαλης στον πρόλογο: «Στα κείμενα αυτής της έκδοσης βρίσκουμε μοναδικές εικόνες από την καθημερινή ζωή των Ηπειρωτών, βγαλμένες μέσα από αφηγήσεις υπερηλίκων, συνήθως, πληροφορητών, οι οποίοι μας αποκαλύπτουν πτυχές της δημόσιας και ιδιωτικής ζωής τους των αρχών του 20ού αιώνα μέχρι και μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Πτυχές που φωτίζουν τον τρόπο ζωής μιας κοινωνίας απολύτως διαφορετικής από τη δική μας, όπου η επιβίωση δεν ήταν αυτονόητη και το ευ ζην είχε εντελώς διαφορετική σημασία από ό,τι σήμερα. Βρίσκουμε επίσης ανθρωπιά, διακρίνουμε τον άνθρωπο που νοιάζεται για τον συνάνθρωπο, τον άνθρωπο που νοιάζεται για τη φύση. Τέλος, βρίσκουμε τον λόγο. Γλώσσα ζωντανή, ρέουσα, δηλωτική, πλούσια, ευρηματική, παραγωγική, ευφάνταστη, πλαστική, απολαυστική».