Μοντερνισμός μεταμοντερνισμός και περιφέρεια

Η μετάφραση, με τον μύθο της Βαβέλ που τη συνοδεύει, αποτελεί την κατεξοχήν μεταφορά για την έννοια του μεταμοντέρνου. Ευρισκόμενη στο μεσοδιάστημα μεταξύ γλωσσών και πολιτισμών αποτελεί στην πραγματικότητα ένα υβρίδιο, στο πεδίο του οποίου οι πολιτισμικές διαφορές και οι σχέσεις εξουσίας μεταξύ λογοτεχνικού κέντρου και λογοτεχνικής περιφέρειας καθίστανται δυσδιάκριτες. Εξετάζοντας τις πολύπλοκες αυτές σχέσεις μέσα από τη μελέτη της μεταφραστικής θεωρίας και πρακτικής του Νάσου Βαγενά το βιβλίο αυτό επιχειρεί να χαρτογραφήσει την αλλαγή "παραδείγματος" την οποία επιφέρει ο Βαγενάς στην ελληνική μετάφραση της ποίησης, οδηγώντας την από μια περιφερειακή μοντερνιστική αντίληψη της μετάφρασης σε μια μεταμοντέρνα πρακτική της, που αντιστέκεται στα αντιουμανιστικά μοντέλα του μεταμοντερνισμού το δυτικού κέντρου


Μελέτη της μεταφραστικής θεωρίας και πρακτικής του Νάσου Βαγενά.

Ερωτήσεις όπως: «ποιός μεταφράζει;», «γιατί επιλέγει τα συγκεκριμένα κείμενα;», «τι έχει προσθέσει και τι έχει παραλείψει;», μαρτυρούν ότι μετάφραση δεν είναι απλώς η μετάθεση του νοήματος ενός κειμένου σε ένα άλλο κείμενο αλλά η μεταφορά μιας κουλτούρας σε μιαν άλλη με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Στη διαδικασία αυτή η παρέμβαση του μεταφραστή -συνειδητή και ασυνείδητη- είναι αποκαλυπτική για το κοινωνικό και πολιτικό περιβάλλον μέσα στο οποίο δρα, για την ιδεολογία του, για τα αισθήματα ανωτερότητας ή κατωτερότητας που εκδηλώνει ο ίδιος ή η γλώσσα του απέναντι στην ξενόγλωσση ετερότητα, για τους κυρίαρχους ιδεολογικούς.