Οράματα και χίμαιρες

Ο Αλέξανδρος Μαλλιάς γράφει χωρίς περιστροφές για τη βαθιά κρίση Αξιών στην Ελλάδα. Αναλύει, αναλαμβάνοντας τις ευθύνες που αναλογούν στη γενιά του και στον ίδιο, τις ανυπέρβλητες δυσκολίες που καλείται να αντιμετωπίσει η νέα γενιά. "Ποτέ στο παρελθόν μια ολόκληρη γενιά δεν θυσίασε τα παιδιά της και τα εγγόνια της προκειμένου να διασωθεί η ίδια", σημειώνει. Προτείνει συνταγματικές θεσμικές αλλαγές ως αντίδοτο στην μείωση των μέσων και πραγματικών δυνατοτήτων της χώρας μας. Η αναγκαία συνεννόηση και η συναίνεση των πολιτικών δυνάμεων στα θεμελιώδη ζητήματα αποτελούν παράγοντα ισχύος. Προτείνει τη σύσταση Εθνικού Συμβουλίου Ασφαλείας. Βαθιά Ευρωπαϊστής από τα φοιτητικά του χρόνια, επισημαίνει την απογοητευτική εικόνα της σημερινής διηρημένης Ευρώπης. Η αδυναμία και η έλλειψη πολιτικής βούλησης να διαγνώσει σωστά και έγκαιρα τις τεκτονικές και θεμελιακές αλλαγές στη Μέση Ανατολή και Βόρειο Αφρική την έχουν οδηγήσει σε πολιτικές κακοδιαχείρισης των επιπτώσεων δικών της αποφάσεων, που λαμβάνονται στον "ελάχιστο κοινό παρονομαστή". Επείγει η αναθεώρηση των Συνθηκών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Γράφει για το "Κουτί της Πανδώρας" στην Μέση Ανατολή, σημειώνοντας ότι το Συριακό χάος αντανακλά κυρίως την σύγκρουση μεταξύ των πέντε Μονίμων Μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας του Ο.Η.Ε. Επίσης, τα συμφέροντα και την εμπλοκή των περιφερειακών παικτών (Ιράν, Τουρκίας, Σαουδικής Αραβίας, Αιγύπτου). Το ημερολόγιο από την θητεία του στην Λιβύη περιγράφει τις εμπειρίες του την περίοδο του εναγκαλισμού του καθεστώτος Καντάφι από την Ελλάδα. Η στρατιωτική επέμβαση του 2011, όμως, οδήγησε στην καταστροφή. Έφερε το χάος. Πού οφείλεται η κρίση στις σχέσεις μας με την Αλβανία; Ο συγγραφέας προτείνει συγκεκριμένο χάρτη για την τακτοποίηση των σχέσεών μας με τα Τίρανα και τον Αλβανικό παράγοντα. Καταγράφει επίσης τις θέσεις του για τις σχέσεις της Ελλάδος με την π.Γ.Δ.Μ. Επίσης τις εντυπώσεις του από πρόσφατα οδοιπορικά του συγγραφέα στην Τουρκία και στην Κύπρο. "Ο πρέσβης που δεν ήθελε να γίνει... πολιτικός" περιγράφει την δική του δεκαπεντάμηνη διαδρομή στην πολιτική, μαθαίνοντας να κολυμπά... στο ΠΟΤΑΜΙ.