Το μέτωπο της Σαλονίκης

Το «Μέτωπο της Σαλονίκης» αναφέρεται στα γεγονότα του Μακεδονικού Μετώπου όπως τα είδε ο Βρετανός αξιωματικός Μαν, που υπηρέτησε στις Βρετανικές δυνάμεις στο μέτωπο αυτό.
Αφότου, το 1914, εξερράγη ο Α' Παγκόσμιος Πόλεμος, μεταξύ των δυνάμεων της Αντάντ (Αγγλία-Γαλλία-Ρωσία) και των Κεντρικών Δυνάμεων (Γερμανία-Αυστρία), αποφασίστηκε από τους Συμμάχους η δημιουργία μετώπου στα Βαλκάνια (Μακεδονικό Μέτωπο) με την απόβαση στη Θεσσαλονίκη (Οκτ. 1915) αγγλογαλλικών στρατευμάτων υπό το στρατηγό Σαράιγ.

Οι Σύμμαχοι, από την αρχή, δεν είχαν συνειδητοποιήσει τη σημασία που μπορεί να είχε το μακεδονικό μέτωπο στην εξέλιξη του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, γι’ αυτό, και επί δύο χρόνια, οι επιχειρήσεις είχαν βαλτώσει και καμία πρόοδος δεν παρουσιαζόταν σ’ ολόκληρο το μέτωπο αυτό. Μόνο στο τέλος Ιουνίου 1918, οι σύμμαχοι άρχισαν να μελετούν την περίπτωση γενικής επίθεσης, την οποία, τελικά εξαπέλυσαν σ’ όλα τα μέτωπα με επιτυχία, με αποτέλεσμα καθοριστικό για τη λήξη του πολέμου.

Το «Μέτωπο της Σαλονίκης» γράφτηκε, αμέσως μετά τον πόλεμο (1920), από έναν άνθρωπο που συμμετείχε σ’ αυτή την εκστρατεία και, όπως είναι επόμενο, δεν είναι γραμμένο με ιστορική ενδελέχεια. Μπορεί όμως να συμβάλει σε τούτο: Με τους πίνακές του, από τον ζωγράφο Ουίλιαμ Τ. Γουντ που συμμετείχε κι αυτός στην εκστρατεία και με τις περιγραφές τόπων, συνηθειών και καταστάσεων, προσφέρει, στους αναγνώστες, το άρωμα εκείνης της εποχής, που χάθηκε ανεπιστρεπτί.