Ο αθέριστος Ιούνης

«Η Καίτη Μανωλοπούλου άφησε να περάσει μισός αιώνας για να φιλτράρει ο χρόνος τον καημό για το χαμό των συγγενών της. Οι αναμνήσεις και οι μαρτυρίες έχουν τώρα τον κατασταλαγμένο τόνο του γνήσιου λογοτεχνήματος. Δεν είναι έκρηξη συναισθήματος. Τα γεγονότα δίνονται απλά, κρατώντας μέσα τους την ανθρώπινη θέρμη. Αυτό κάνει τη θυσία να φαίνεται πιο τραγική», γράφει ο Σαράντος Καργάκος στον "Οικονομικό Ταχυδρόμο". Η Καίτη Μανωλοπούλου, η οποία, όχι μόνο έχασε τους δικούς της, αλλά έζησε το δράμα αυτής της σφαγής, μέσα από τις μαρτυρίες των ανθρώπων που επέζησαν, εξηγεί και τους λόγους που την έσπρωξαν να το γράψει. Ακόμη, μας ταξιδεύει στα ειρηνικά χρόνια της προπολεμικής ζωής του χωριού με τα παραδοσιακά του σπίτια, τους φούρνους και τα διασίδια στους δρόμους του. Τέλος, η συγγραφέας με αυτό της το βιβλίο φροντίζει να μην αφήσει τη μνήμη μας να θαμπώσει, γιατί όπως λέει ο Σεφέρης «σβήνοντας ένα κομμάτι από το παρελθόν σβήνει κανείς κι ένα αντίστοιχο απ' το μέλλον».
Μαριάννα Κορομηλά

Το βιβλίο "Αθέριστος Ιούνης - Δίστομο 1944" πρέπει να το διαβάσουν όλα τα νέα παιδιά. Βασίζεται μεν σ' ένα ιστορικό γεγονός γύρω απ' το οποίο πλέκεται ο καμβάς και κινούνται τα πρόσωπα, αλλά το ιστορικό γεγονός περνάει μέσα από την καρδιά της συγγραφέως και μεταδίδει τη συγκίνηση που προέρχεται απ' τη δική της νοσταλγία, τους δικούς της στοχασμούς, το δικό της λυρικό ρεμβασμό, την ποίησή της, τις περιγραφές της. Κι αυτό μόνον οι τεχνίτες του λόγου μπορούν να το πετύχουν και όχι εκείνοι που ξέρουν καλά την ιστορία.
Αγγελική Βαρελά