Στο χορό των ανθρωποκυνηγών

Ένα μυθιστόρημα που χαρακτηρίζεται από το δικό του αφηγηματικό τρόπο και τη δική του μυθοπλαστική τεχνική. Το παράδοξο του εξωτερικού κι εσωτερικού κόσμου (η εξωτερική δράση και η εσωτερική ζωή) ξεφεύγει από τη μονογραμμικότητα, δίνοντας νεωτεριστικό προσανατολισμό στη μορφή, καθώς απευθύνεται στο σύγχρονο άνθρωπο και την αισθητική του.


Αποκαλύπτεται και προβάλλεται το πρόσωπο του συγγραφέα ανατρέποντας την κλασική μυθιστορηματική φόρμα όπου κυριαρχούσαν τα μυθιστορηματικά πρόσωπα. Συγκρούεται με τα στερεότυπα και τις απλουστεύσεις κι απαντάει στο υπαρξιακό αίνιγμα μ’ ένα «ποιητικό διαλογισμό».


Διαδραματίζεται στην Αθήνα, ξεκινώντας από την περιοχή των Εξαρχείων, ενώ ασκεί μια βαθιά επικριτική κριτική στην εξουσία και τα όργανά της, στις προσωπικές ελευθερίες και τις κοινωνικές ανακατατάξεις. Ένας άνθρωπος μπλεγμένος στα πλοκάμια των εξουσιαστών, δεμένος με τους εξουσιαζόμενους, αναζητά την αλήθεια πίσω από αυτό που κοινωνικά σερβίρεται, αλλά δεν είναι εύκολο να καταναλωθεί. Ο περίγυρος, η εξουσία, ο έρωτας, οι σχέσεις, όλα περνούν από τον προσωπικό αφορισμό του ήρωα, που αποφασίζει να αντιμετωπίσει τη μοίρα κατάματα, άφοβα και να τραβήξει το σκοινί, όσο περισσότερο μπορεί, για να βρει το δίκαιο, να αποκαλύψει την αλήθεια.



Ο Θωμάς Μανόπουλος με το νέο του μυθιστόρημα και την ελλειπτική τεχνική του στεγάζει σ’ ένα κοινό θόλο τη διήγηση, τους στίχους, το ρεπορτάζ, την πολιτική και τ’ όνειρο, σε μια προσπάθεια να προσεγγίσει την πολυπλοκότητα των πραγμάτων και κυρίως να καταδείξει πως το μυθιστόρημα έχει μέλλον.

Τα στοιχεία για το βιβλίο είναι από τις εκδόσεις