Τα 24 γράμματα του αλφάβητου

-Χ-.


Χαμένα κορμιά

κερδισμένα σώματα.

Ερωτες που δεν έγιναν ποτέ

αληθινοί.

Ο Χρόνος,

που μας προσπερνάει

τρένα

με τα βαγόνια τους άδεια

κάνουν στάσεις

στο Χάος.

Χάνομαι

μέσα στο βλέμμα σου

και στον λαβύρινθο

της ψυχής σου.

Χρώμα!

Χαρισμένα φιλιά

Χρησιμοποιημένα συναισθήματα.

ολα αγορασμένα

με Χρήμα και δάκρυα.

Χύτρα ταχύτητος

με σπασμένη βαλβίδα.

Χαλασμένη ζωή...

Χρυσός του Μίδα.




Κ-.



Καλύτερα έτσι.

Πολύ καλύτερα...

Το σπίτι είναι άδειο και σιωπηλό.

Στο ψυγείο έχουν ήδη αρχίσει να μουχλιάζουν τα τελευταία μας ψώνια...

Κάποιο κομμάτι παρμεζάνας έχει περισσέψει ξερό πια κι'αυτό, μόνο για τρίψιμο κάνει,

αλλά, ποιός μαγειρεύει πιά;

Ενα μισοάδειο μπουκάλι κρασί, πάνω στο τραπέζι της κουζίνας, κοντεύει να γίνει ξύδι.

Τα τασάκια είναι όλα στιβαγμένα το ενα πάνω στο άλλο, πλυμένα και καθαρά...

Δεν χρησιμοποιούνται πιά.

Η σιωπή, απλώνει τον ιστό της μαζί με τις αράχνες,

στις μπαλκονόπορτες που έχουν να ανοίξουν από τότε που έφυγες.

Ο κήπος είναι πάντα δροσερός, και ευωδιάζει.Ετσι μου λένε όσοι τύχαίνει και περνούν απ'έξω.

Ο κηπουρός πρέπει να έρχεται πάντα, δεν τον βλέπω ποτέ,

ούτε και εκείνος βλέπει σημάδι ζωής στο σπίτι.

Κι' όμως, μέσα είμαι!

Εδώ!

Ακόμα!

Στο μπάνιο, το μπουρνούζι μου, μιλάει στην μόνη πετσέτα που υπάρχει στην πετσετοθήκη.

κάνουν, το ένα παρέα στο άλλο.

Αυτά δεν αντέχουν να είναι μόνα τους...

Το μαξιλάρι σου, το βράδυ, έρχεται κρυφά προς τη μεριά μου,

να νοιώσει και αυτό λίγο ανθρώπινο κεφάλι, λίγη ανάσα...

μαζεύει και κανένα στεγνωμένο δάκρυ για να 'χει ανθρώπινη επαφή...

Νομίζω σήμερα, είναι η μεγαλύτερη μέρα του χρόνου.

Ακούω και μουσικές, απέξω...

Είναι η μέρα της μουσικής.

Στο σπίτι βασιλεύει απόλυτη ησυχία.

Δεν θέλω φασαρία εγώ,

Δεν θέλω κόσμο, δεν θέλω ανθρώπους,

Ούτε άνθρωπο δικό μου.

Η σιωπή είναι μόνο σύντροφός μου.

Καλύτερα έτσι.

Πολύ καλύτερα...

Φαντάσου πως,

σχεδόν κινδύνεψα να σ' αγαπήσω!



-Ε-.


Έφυγα.

Πάντα φεύγω

γιατί,

η Ελευθερία μου,

είναι πιό πολύτιμη

απο την

Ευτυχία...

Έφυγες.

Εγώ σ'έδιωξα...

γιατί,

η Ευτυχία μας,

σκότωνε την

Ελευθερία μου...