Ο δαίμων της πορνείας

Ο πατέρας μου ήταν από την Αμμόχωστο και η μάνα μου από την Μακεδονία. Αυτό με βοήθησε να διατηρήσω μια πλατειά εικόνα του ελληνικού ορίζοντα μεγαλώνοντας στο ανατολικότερο του σημείο, γράφει η συγγραφέας στο βιογραφικό της σημείωμα, και πράγματι η Μαραγκού έχει μια ικανότητα να σκιαγραφεί τον πλατύ αυτό ελληνικό κόσμο αυτό με μια απλότητα στη γραφή και μια αμεσότητα και ανθρωπιά. Η μοίρα της γυναίκας στη δύσκολη αυτή εποχή είναι ένα θέμα της που επανέρχεται στα διηγήματα της. Η γραφή της περιγράφει ένα κόσμο που δεν έχει τίποτε το αφηρημένο, όπου όπως γράφει ο Αλέξης Ζήρας, συνυπάρχουν η ανατολίτικη ραθυμία, η ηδυπάθεια και η αστραφτερή πνευματικότητα της δυτικής παράδοσης. Είναι ένας κόσμος που ζει απολαμβάνοντας την οριακή του κατάσταση: τη θερμή ιδιοσυγκρασία μαζί με την ανοιχτή σκέψη.


Χρόνια μετά η γιαγιά πέθανε, φοιτήτρια στο Βερολίνα, είχα πήξει όλη μέρα “φιλοσοφία της οικονομίας”, “κοινωνική ψυχολογία του φασισμού”, ήθελα κάτι να κάνω με τα χέρια μου να καθαρίσει το μυαλό μου, θυμήθηκα τη γιαγιά, το κουτί με τις κουβαρίστρες που αγοράσαμε μαζί, που έμειναν στο ντουλάπι, πήγα λοιπόν στην Αμερικάνικη Βιβλιοθήκη και δανείστηκα ένα βιβλίο Practical Guide to Crochet, πού να ’σαι γιαγιά να με δεις σκεφτόμουν, να μαθαίνω βελονάκι από βιβλία».

«Οι κουβαρίστρες έγιναν κουρτίνες τελικά» είπε η Καίτη, που δεν είχε μιλήσει τόση ώρα, «ερχόμαστε πάντα στα λόγια της δικής μου γιαγιάς που έλεγε:

“Το θέμα είναι να μη σου φύγει ο πόντος”»

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ

(Από τον εκδότη)