Νουβέλες από το Επταήμερο (πρώτος τόμος)

Μια ξαφνική καταιγίδα στα λουτρά του Κολντερέ στα Πυρηναία, προκαλεί καταστροφικές πλημμύρες, αφαιρεί ανθρώπινες ζωές και απειλεί την ίδια τη ζωή όσων επέζησαν. Με αυτό το “θαυμαστό τρόπο”, η βασίλισσα Μαργαρίτα της Ναβάρρας συγκεντρώνει τους αφηγητές - συζητητές του “Επταημέρου”, στο μοναστήρι της Παναγίας, στην άκρη του ποταμού Γκέιβ στη Σεράνς. Για να μη νιώσουν πλήξη και αρρωστήσουν, επιλέγουν την αφήγηση “αληθινών” ιστοριών που φανερώνουν “την αλήθεια του ανθρώπου μέσα από τον τρόπο ζωής και συμπεριφοράς του”.

Οι αφηγητές, ευχάριστοι, πέντε άντρες και πέντε γυναίκες, πρόθυμοι να τέρψουν την παρέα με τη βιωμένη εμπειρία τους. Οι νουβέλες και οι συζητήσεις - διάλογοι που ακολουθούν την κάθε νουβέλα είναι αυθεντικές. Τα πρόσωπα είναι αληθινά, αν και με διαφορετικά προφανώς ονόματα. Ο χώρος ησυχαστικός. Χώρος προσευχής, περισυλλογής, πνευματικής ανάτασης. Η συντροφιά χαίρεται, πικραίνεται, γελάει, κλαίει, συζητά, σχολιάζει, επιχειρηματολογεί ή φιλονικεί. Οι ιστορίες, με επίκεντρο το μυστήριο των ανθρωπίνων σχέσεων, γεμάτες πίκρα και γλύκα, απεικονίζουν την ανθρώπινη φύση με τα πάθη της, κοινά στους άντρες και τις γυναίκες, σε έναν άγριο και αδίστακτο κόσμο, προκαλώντας γέλιο. Το γέλιο είναι ευεργετικό, λυτρωτικό, συμφιλιωτικό, επικοινωνιακό. Είναι χαρά που πηγάζει από τη συνεννόηση και τη συμφιλίωση, την ανθρώπινη συνάφεια, συλλογικότητα, συντροφικότητα.

Ιστορίες τολμηρές, αληθινές, γοητευτικές, με αγάπη και φλογερούς έρωτες, φρίκη, μοιχείες, βιασμούς, αιμομιξίες, ωμούς εκβιασμούς, δολοφονίες, απάνθρωπες τιμωρίες και σαδιστικούς τρόπους εκδίκησης. Νουβέλες γεμάτες ανατροπές που τονίζουν το απρόβλεπτο και ευμετάβλητο των ανθρωπίνων πραγμάτων και αναδεικνύουν τη δυσκολία των ανθρώπων να επικοινωνήσουν μεταξύ τους. Kαταγγέλλοντας την κάθε μορφή βίας, η συγγραφέας διεισδύει στο εσωτερικό της ψυχής, φανερώνοντας την ανθρώπινη ατέλεια και προσεγγίζει υπαρκτά ζητήματα τα οποία διαταράσσουν τις ανθρώπινες σχέσεις.

Κι όλες αυτές οι νουβέλες του “Επταημέρου” συμπλέκονται επιδέξια με την απαράβατη και σκληρή νομοτέλεια της ζωής και εμπεριέχουν έναν συμβολισμό αναγέννησης και ένα μήνυμα ζωής πως η ελπίδα μας έχει ως μοναδικό στήριγμα “Αυτόν που είναι ο μόνος τέλειος”…