Ανεπιθύμητοι συμπατριώτες. Τσάμηδες - Εβραίοι

Ελεεινά μεροληπτικό βιβλίο, το οποίο εμφανίζει Εβραίους και Τσάμηδες ως "λευκές περιστερές" και τους Έλληνες ως σφαγείς και διώκτες των μειονοτήτων χωρίς κανέναν λόγο. Ο συγγραφέας είναι προφανώς στρατευμένος στην αριστερή ιδεολογία και δεν βρίσκει ούτε μία καλή κουβέντα να πει για τους συμπατριώτες του. Αρνείται ακόμα και να παραδεχτεί τα εγκλήματα που διέπραξαν οι Εβραίοι σε βάρος των Ελλήνων κατά την Τουρκοκρατία και την Επανάσταση (κουβέντα για τη σφαγή στη Νάουσα όπου πρωτοστάτησαν) και φτάνει στο σημείο ακόμα και να αρνηθεί τη συμμετοχή των Εβραίων στη διαπόμπευση του πτώματος του πατριάρχη Γρηγορίου Ε΄ ενώ έχουν διασωθεί στην Ιστορία ακόμα και τα ονόματα των Εβραίων που το αγόρασαν από τον σουλτάνο για να το σκυλεύσουν και να το πετάξουν τελικά στον Βόσπορο! Τα ίδια κάνει ο συγγραφέας και με τους Τσάμηδες όπου εμφανίζει την ελληνική πλευρά να αδικοπραγεί χωρίς λόγο. Δεν μένει τώρα παρά να γράψει κι ένα βιβλίο για το πόσο άδικο είχαν οι Έλληνες που εξεγέρθηκαν κατά των Τούρκων το 1821 και πόσο άσχημα φερθήκαμε στους κακόμοιρους τους Τούρκους.

Γενικά ο Μαργαρίτης δεν είναι και πολύ έγκυρος ιστορικός, αλλά με το παρόν του πόνημα ξεπερνά κατά πολύ τα προηγούμενα βιβλία του. Το πιο χαρακτηριστικό σημάδι του κου Μαργαρίτη είναι ότι γράφει ιστορία τελείως προκατειλημμένα. Αναφορικά με το πόνημα του για τους Ανεπιθύμητους και κάλα συμπατριώτες μας δεν είναι καθόλου πειστικός, οι πηγές του δίνονται με τρόπο που να στηρίζει τις θέσεις του κου Μαργαρίτη ένα κόψε-ράψε που δεν αποδίδει σωστά το πνεύμα τον πηγών ούτε ανταποκρίνεται στην ιστορική πραγματικότητα. Υπάρχουν πολύ καλύτερα βιβλία οπως της Κας Μαντά που αποδίδουν με ενάργεια και πληρότητα το ζήτημα των Τσάμηδων.