Η Μικρή Λουλού (δεμένο - μεγάλο)

Η Μικρή Λουλού εξακολουθεί να ζει στις καρδιές μικρών και μεγάλων, δεκαετίες ολόκληρες μετά την πρώτη εμφάνισή της· και ίσως αυτό ακριβώς να είναι το κλειδί της επιτυχίας της. Με το αθώο βλέμμα και το χαριτωμένο παρουσιαστικό της, η Μικρή Λουλού έχει παραμείνει ανεπηρέαστη από την εξέλιξη των κόμικς και από την καθιέρωση νέων προτύπων.





ΚΡΙΤΙΚΗ



Εκανε το ντεμπούτο της στο αμερικανικό περιοδικό «Saturday Evening Post» στις 23 Φεβρουαρίου 1935. Οκτώ χρόνια αργότερα κατέκτησε τη μεγάλη οθόνη. Και από το 1945 απέκτησε το δικό της κόμικ, το οποίο συνέχισε να εκδίδεται ανελλιπώς ως το 1984 - στην Ελλάδα η επιτυχία της στις δεκαετίες του '60 και του '70 ήταν μεγάλη ανάμεσα στον παιδόκοσμο. Ο λόγος για την τετραπέρατη, σκανταλιάρα ηρωίδα της Μάρτζορι Χέντερσον, τη Μικρή Λουλού, με σήμα κατατεθέν το κόκκινο φορεματάκι, τις μπούκλες επάνω από τα φρύδια και το... βιτριολικό χιούμορ. Φόβος και τρόμος του χοντρο-Τάμπυ και της σαχλής παρέας του, η Μικρή Λουλού με τις φιλενάδες της αναπτέρωσε το ηθικό των κοριτσιών στον ανταγωνισμό τους εναντίον του αντίπαλου δέους, αλλά κέρδισε και την εκτίμηση των αγοριών με την ποιότητα των άθλων της και την καλοσύνη της. Αλλωστε ποτέ δεν προκαλεί εκείνη τα αγόρια, αλλά φροντίζει να τα βάζει στη θέση τους όταν γίνονται ενοχλητικά για τις φιλενάδες της. Οπλα της η φαντασία, η δημιουργικότητα, η δυναμικότητα και η πονηριά, που της επιτρέπουν να μένει πάντοτε κυρίαρχη των εξελίξεων. Δεν είναι ωστόσο αγοροκόριτσο, όπως θα νόμιζε κανείς, καθώς της αρέσει πολύ να παίζει με τις κούκλες της, ούτε όμως και μεγαλοπιάνεται, και διακρίνεται συχνά από τη χαρακτηριστική για την ηλικία της - είναι μεταξύ 7 και 10 χρόνων - παιδική ιδιοτροπία και αφέλεια.

Η δημιουργός τής καταπληκτικής αυτής μικρούλας, η Μάρτζορι Χέντερσον, ευρύτερα γνωστή ως Μάρτζι, ήταν ένα δημιουργικό παιδί, που από πολύ νωρίς φανέρωσε την κλίση της στο σχέδιο - έφτιαχνε ζωγραφιστές κούκλες και τις πουλούσε στους συμμαθητές της για ένα σεντ. Τελειώνοντας το λύκειο πειραματίστηκε με την ελαιογραφία και τη γλυπτική, όμως σύντομα απογοητεύτηκε και γύρισε στην πρώτη της αγάπη, τα κόμικς. Αλληλογραφώντας μαζί της, γνώρισε την Ρουθ Πλάμλι Τόμσον, συντάκτρια της παιδικής στήλης στο περιοδικό «Public Ledger's», η οποία φρόντισε να τη μυήσει στα μυστικά της δουλειάς και να της αναθέσει την εικονογράφηση του εντύπου. Ετσι προέκυψε η Λουλού, που με τα καμώματά της έμελλε να μας κρατήσει συντροφιά ως σήμερα. Αυτόν τον συλλεκτικό τόμο, με τις πολύχρωμες περιπέτειες της Λουλού, θα τον χαρούν όχι μονάχα οι μικροί, αλλά - κυρίως νομίζω - και οι μεγάλοι. Αλλωστε, ποιος είναι εκείνος που θα ισχυριστεί ότι δεν κρύβει μέσα του ένα αδιόρθωτο πειραχτήρι;



ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΧΟΥΛΙΑΡΑΚΗΣ

ΤΟ ΒΗΜΑ , 16-03-2003