Ερωτοτροπίες

Η τελευταία φορά που είδα τον Μιγέλ Ντεσβέρν ή Ντεβέρν ήταν και η τελευταία φορά που τον είδε η γυναίκα του, η Λουίσα, γεγονός που δεν έπαψε να είναι περίεργο και ίσως και άδικο, εφόσον εκείνη ήταν ακριβώς αυτό, η γυναίκα του, ενώ εγώ ήμουν μια άγνωστη...
Η Μαρία Ντολθ, αφηγήτρια και κεντρική ηρωίδα του βιβλίου, έµαθε το όνοµα του Ντεβέρν όταν τον είδε στη φωτογραφία της εφηµερίδας, "µαχαιρωµένο και µε ξεκούµπω τοπουκάµισο, λίγο πριν μεταβληθεί σε πτώµα: το τελευταίο πράγµα που πρέπει να συνειδητοποίησε ήταν ότι τον μαχαίρωναν κατά λάθος και χωρίς αιτία".
Με λόγο επιβλητικό και σαγηνευτικό, το µυθιστόρηµα του Μαρίας µάς µιλάει για την τρέλα του έρωτα, µια κατάσταση που σχεδόν οικουµενικά θεωρείται απόλυτα θετική, ακόµη και λυτρωτική κάποιες φορές, σε τέτοιο βαθµό μάλιστα, ώστε µοιάζει να δικαιολογεί σχεδόν τα πάντα: τις ευγενείς και αλτρουιστικές πράξεις, αλλά και τις μεγαλύτερες ακρότητες και αθλιότητες...


"Ένα μεγάλο μυθιστόρημα για την πολυπλοκότητα της ψυχής. Ο Μαρίας αρνήθηκε το Εθνικό Βραβείο Μυθιστορήματος της Ισπανίας για τις Ερωτοτροπίες. "Το κράτος μόλις είχε κόψει τις επιχορηγήσεις στις βιβλιοθήκες, δεν μπορούσα να το δεχτώ κατόπιν αυτού" είπε. Ας ευχηθούμε να δεχτεί το Νόμπελ όταν
του προταθεί..."
Le Monde des livres

"Τα αιώνια θέματα της αγάπης, του θανάτου και της μοίρας εξερευνά ο Μαρίας σ' αυτό που είναι ίσως το καλύτερο βιβλίο του ως σήμερα".
Alberto Manguel

"Σαγηνευτική πραγματεία του έρωτα και του θανάτου. Υπέροχο".
Nathalie Drom