Σε ένα παράλληλο σύμπαν

Τουλάχιστον από την εποχή του Φάουστ, οι άνθρωποι υποψιάζονται ότι οι φιλόσοφοι δεν έχουν τις απαντήσεις. Ένας ταξιτζής είχε ρωτήσει τον Bertrand Russell ποιο είναι το νόημα της ζωής και, σύμφωνα με τα λεγόμενά του, ο φιλόσοφος δεν του έδωσε κάποια απάντηση. Οι ποιητές είναι πιο κοντά σε μια αλήθεια και τα ποιήματα μπαίνουν άμεσα μέσα μας, λες και οι άμυνές μας είναι ένα χιλιοειπωμένο αστείο. Αυτή η ποιητική συλλογή διατείνεται ότι έχει τις εικόνες και συσχετίσεις, οι οποίες δείχνουν έναν ιθύνοντα νου πίσω από τις εμπειρίες που τις αξιολογεί και τις βρίσκει σημαντικές. Ο εσωτερικός μονόλογος ταξιδεύει με τη φοβερή ταχύτητα των περίπου έξι χιλιάδων λέξεων το λεπτό· είναι διαστημικός. Ο ποιητής, με την –όση– τέχνη διαθέτει, έμαθε να παίρνει ό,τι του χρειάζεται από αυτόν τον κυκεώνα λέξεων και επίσης από την εμπειρία, και να το μεταμορφώνει σε ποίηση, εμπνεόμενος από τον Όσκαρ Γουάιλντ, ο οποίος υποστηρίζει ότι η εμφάνιση μπορεί να είναι ρηχή, αλλά τουλάχιστον όχι τόσο, όσο η σκέψη. Οπότε:



Σιγά σιγά θα τελειώσουν

οι πιθανές δικαιολογίες

που δίνω στον κόσμο

για να τον πιστεύω

κάποιοι λένε ότι

τελείωσαν και πάνε…