Δίνες

Παύλος: Θέλω να σε βλέπω πιο συχνά, μου αρέσει τόσο η παρέα μαζί σου, μα οι υποχρεώσεις μου με κρατούν δυστυχώς μακριά σου. Όταν είμαι εδώ, είναι σαν να μου παίρνεις όλα τα λάθη μου, όλες τις αμαρτίες. Κι εσύ, το κορίτσι των πολλών, με εξαγνίζεις, γιατί είσαι αγνή. Η αγνότητα δεν βρίσκεται στο σώμα του ανθρώπου, μα στην ψυχή του. Γνώρισα γυναίκες που ήταν παρθένες και ήταν πόρνες, και πόρνες που ήταν σαν ανέγγιχτα κοριτσόπουλα. Πόσες φορές κάτι κυρίες, κατά τους άλλους, με κάνουν να αηδιάζω από το πρόστυχο, φτηνό ύφος τους, πασπαλισμένο με ερωτικά υπονοούμενα της δεκάρας!
Από το θεατρικό έργο «Εγκλεισμός».

Βούλα: Όποτε τους συναντούσα, ένιωθα το βλέμμα τους να με τρυπά και να φτάνει μέχρι το κόκαλο. Το πόσο μ’ ενοχλούσε αυτό, δεν λέγεται. Στην αρχή, έκανα πως δεν τους έβλεπα, μα σιγά σιγά το συνήθισα, τόσο που αν δεν γινόταν, με πείραζε. «Κοίτα κάτι πράγματα», σκεφτόμουν, «άρχισα να χαλάω και να τους αρέσω». Και μ’ έπιανε μια χαιρεκακία, να τους πέταγα στην μούρη όσα κράταγα μέσα μου κρυφά όλα αυτά τα χρόνια…
Από το θεατρικό έργο «Ερήμωση»