Ο μονοδιάστατος άνθρωπος

Στον "Μονοδιάστατο άνθρωπο" ο Marcuse αντιτίθεται με δριμύτητα στον πλατιά διαδεδομένο τρόπο σκέψης τον οποίο ο ίδιος αντιλαμβάνεται ως μονοδιάστατο - τη μη κριτική και κομφορμιστική αποδοχή των υπαρχουσών δομών, νορμών και συμπεριφορών. Υποστηρίζει ότι τα μέλη των δυτικών κοινωνιών, καπιταλιστικών και κομμουνιστικών, πρέπει να ανακτήσουν την ατομικότητα και την προσωπική ελευθερία τους ενάντια στην καταπίεση του τεχνολογικοποιημένου κατεστημένου. Η μοναδική ελπίδα για έναν τρόπο ύπαρξης πιο ελεύθερο και πιο ευτυχισμένο έγκειται, για τον Marcuse, στην ενεργή αντίσταση των ανθρώπων στη σπατάλη, την καταστροφή και την εκμετάλλευση, που αποτελούν τον πυρήνα της προηγμένης βιομηχανικής κοινωνίας. Στον σύγχρονο κόσμο μας, που κυριαρχείται από ανεξέλεγκτο μιλιταρισμό και ευρύτατη καταπίεση, το οξύτατο κατηγορητήριο του Marcuse εναντίον της δυτικής κοινωνίας παραμένει, με τρόπο ανατριχιαστικό, εξίσου επίκαιρο στις μέρες μας όσο και όταν πρωτογράφτηκε.


ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

-Εισαγωγή στη δεύτερη έκδοση
Douglas Kellner
-Εισαγωγή στην πρώτη έκδοση
Η παράλυση της κριτικής σκέψης: μια κοινωνία χωρίς αντίλογο
-Η μονοδιάστατη κοινωνία
1. Οι νέες μορφές ελέγχου
2. Η περιχαράκωση του πολιτικού σύμπαντος
3. Η κατάκτηση της δυστυχούς συνείδησης: η κατασταλτική απομετουσίωση
4. Η περιχαράκωση του σύμπαντος του λόγου
-Η μονοδιάστατη σκέψη
5. Η αρνητική σκέψη: η ηττημένη λογική της διαμαρτυρίας
6. Από την αρνητική στη θετική σκέψη: η τεχνολογική ορθολογικότητα και η λογική της κυριαρχίας
7. Ο θρίαμβος της θετικής σκέψης: η μονοδιάστατη φιλοσοφία
-Η δυνατότητα των εναλλακτικών
8. Η ιστορική δέσμευση της φιλοσοφίας
9. Η καταστροφή της απελευθέρωσης
10. Συμπέρασμα
Επιστημονική επιμέλεια - Επίμετρο: Αλέξανδρος Κουτσογιάννης
Ευρετήριο ονομάτων
Ευρετήριο όρων