0
Your Καλαθι
Τα μικρά που δεν πρόλαβες
ποιήματα 2015-2016
Έκπτωση
30%
30%
Περιγραφή
Επιλογή 4 ποιημάτων από τη συλλογή:
ΤΑ ΜΙΚΡΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΕΣ
Τα μικρά που δεν πρόλαβες
Τα μικρά πίσω-μπρος που δε μεγάλωσαν
σε καιρό πολέμου για τη ζωή
Τα μικρά που δε σου διάβασα, καλέ μου
ας πετάξουν μακριά όπως εσύ
δυο μοναξιές παράλληλες
ΟΡΙΣΤΙΚΑ
Ρόγχος ρυθμικός
μουσική ή απειλή
ζυγιάζεται στο χώρο
θρόισμα κλαδιών
φευγαλέος ψίθυρος
— πώς της φάνηκε ;
πήρε να μεγαλώνει
τρύπα άβυσσος
ΘΟΛΟ
Άδικο άδικο το βλέμμα σου
στη σιωπή του ονείρου
όταν μ' επισκέπτεσαι
Ακίνητη στη θλίψη στιγμή
τοπίο ομίχλης πάγος το δωμάτιο
φιάλη οξυγόνου στη γωνία
Η ζωή σαν κλέφτρα ξεπορτίζει
ΠΕΡΙΧΑΡΑΞΗ
Εσύ τώρα δεν υπάρχεις
δίχως απόκριση οι τελευταίες ερωτήσεις
Ίσως η έλλειψη αυτή παρηγορεί
καθώς ο ρήτορας κραυγάζει
και ήρθε καιρός σαν καταδίκη
Εγώ εδώ, ζώ με κύματα συμπάθειας
μα δεν τολμώ να λικνιστώ μαζί τους
Άχρηστος ο χρησμός, άγνωστη
η μοίρα των ειδώλων
Κοιμήσου κοιμήσου
Η μέρα που θα ξυπνήσεις
νύχτα
«Η Ελληνίδα ποιήτρια εκφράζει τις ανησυχίες της με έμμετρο τρόπο , με μεστούς στίχους που μιλούν για τα πιο βαθιά συναισθήματα του ανθρώπου: την απέραντη θλίψη, τον έρωτα, τη μοναξιά, το τεράστιο κενό που αφήνει πίσω ένας χωρισμός, μια ξαφνική απουσία...»
[κριτική για το βιβλίο της Ανθής Μαρωνίτη
Χρωμοσώματα –Της Απώλειας, στο περιοδικό ELLE, 1/6/2012]
ΤΑ ΜΙΚΡΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΕΣ
Τα μικρά που δεν πρόλαβες
Τα μικρά πίσω-μπρος που δε μεγάλωσαν
σε καιρό πολέμου για τη ζωή
Τα μικρά που δε σου διάβασα, καλέ μου
ας πετάξουν μακριά όπως εσύ
δυο μοναξιές παράλληλες
ΟΡΙΣΤΙΚΑ
Ρόγχος ρυθμικός
μουσική ή απειλή
ζυγιάζεται στο χώρο
θρόισμα κλαδιών
φευγαλέος ψίθυρος
— πώς της φάνηκε ;
πήρε να μεγαλώνει
τρύπα άβυσσος
ΘΟΛΟ
Άδικο άδικο το βλέμμα σου
στη σιωπή του ονείρου
όταν μ' επισκέπτεσαι
Ακίνητη στη θλίψη στιγμή
τοπίο ομίχλης πάγος το δωμάτιο
φιάλη οξυγόνου στη γωνία
Η ζωή σαν κλέφτρα ξεπορτίζει
ΠΕΡΙΧΑΡΑΞΗ
Εσύ τώρα δεν υπάρχεις
δίχως απόκριση οι τελευταίες ερωτήσεις
Ίσως η έλλειψη αυτή παρηγορεί
καθώς ο ρήτορας κραυγάζει
και ήρθε καιρός σαν καταδίκη
Εγώ εδώ, ζώ με κύματα συμπάθειας
μα δεν τολμώ να λικνιστώ μαζί τους
Άχρηστος ο χρησμός, άγνωστη
η μοίρα των ειδώλων
Κοιμήσου κοιμήσου
Η μέρα που θα ξυπνήσεις
νύχτα
«Η Ελληνίδα ποιήτρια εκφράζει τις ανησυχίες της με έμμετρο τρόπο , με μεστούς στίχους που μιλούν για τα πιο βαθιά συναισθήματα του ανθρώπου: την απέραντη θλίψη, τον έρωτα, τη μοναξιά, το τεράστιο κενό που αφήνει πίσω ένας χωρισμός, μια ξαφνική απουσία...»
[κριτική για το βιβλίο της Ανθής Μαρωνίτη
Χρωμοσώματα –Της Απώλειας, στο περιοδικό ELLE, 1/6/2012]
Κριτικές
Δεν βρέθηκαν δημοσιεύσεις