Δεύτερη φορά νεκρός

Εκατό εκατομμύρια δραχμές (κοντά τριακόσιες χιλιάδες ευρώ, με τα σημερινά δεδομένα) αυτή είναι η προσφορά που δέχεται κάποιος αποφυλακιζόμενος για να διαπράξει ένα φόνο. Φόνο παρόμοιο με εκείνον που τον έστειλε φυλακή - σκοτώνοντάς τον, συμβολικά, μία πρώτη φορά.

Τα διλήμματα, οι δισταγμοί, οι τελικές του κινήσεις και μια καταιγιστική σειρά συνεπειών που περιγράφονται εδώ, εν είδει «επιστολικού» μυθιστορήματος, τον κάνουν να καταλήξει: δεύτερη φορά νεκρός.

Επιστολικό και μαζί αστυνομικό μυθιστόρημα στο οποίο, για πρώτη φορά, η ίδια η συγγραφή γίνεται μέρος της πλοκής.

Συνέχεια κι ολοκλήρωση της τριλογίας των:
Κατά συρροήν, Σε περίπτωση πυρκαϊάς, Παιχνίδια μνήμης.





ΚΡΙΤΙΚΗ



Ο Πέτρος Μαρτινίδης είναι φανατικός οπαδός του καλού, κλασικού, εγγλέζικου αστυνομικού μυθιστορήματος. Δεν το δηλώνει μόνο σε κάθε ευκαιρία, αλλά, κυρίως , το καταθέτει και στα δικά του αστυνομικά μυθιστορήματα, τα οποία άρχισε να δημοσιεύει από το 1999, ξεκινώντας από το Κατά συρροήν, συνεχίζοντας με το Σε περίπτωση πυρκαϊάς , το 1999 και τα Παιχνίδα μνήμης το 2001 και φτάνοντας πρόσφατα στο Δεύτερη φορά νεκρός. Σε όλα τα αστυνομικά μυθιστορήματά του, από τα οποία τα μεν τρία αποτελούν μια τριλογία, το δε τέταρτο τον επίλογο τους, πρωταγωνιστεί ο Δημήτρης Σκούρος, ένας ιδιότυπος διανοούμενος, ο οποίος βρέθηκε στη φυλακή γιατί πλαστογράφησε την ιδιότητα ενός νεκρού πανεπιστημιακού καθηγητή κι εκεί εξελίχθηκε σ' έναν ακόμη πιο ιδιότυπο ντετέκτιβ, λύνοντας μια σειρά γριφώδη εγκλήματα. Τόπος όλων των υποθέσεων είναι η Θεσσαλονίκη, στην περιφέρεια της οποίας ανήκει και η φυλακή των Διαβατών.

Στο Δεύτερη φορά νεκρός ο Δημήτρης Σκούρος γράφει τα όσα του έτυχαν σε επιστολές που απευθύνει σε μία από τις ηρωίδες του μυθιστορήματος. Ετσι, το μυθιστόρημα είναι επιστολικό ως μορφή και αστυνομικό ως περιεχόμενο. Διαβάζουμε, λοιπόν, στις επιστολές του ότι μόλις αποφυλακίστηκε, σχεδόν αμέσως οδηγήθηκε στο πολυτελές μέγαρο γνωστής Θεσσαλονικιάς μεγαλοεπιχειρηματία, η οποία του πρότεινε να δολοφονήσει τον κατά συρροήν άπιστο σύζυγό της έναντι ενός αμύθητου σχεδόν ποσού για το παντελώς άδειο βαλάντιό του και το ακόμη πιο άδηλο οικονομικά μέλλον του. Σύμφωνα με τη γνωστή συνταγή της γιαγιάς Αγκάθα, στο ακόμη πιο γνωστό Οι Δέκα μικροί νέγροι, ο Δημήτρης Σκούρος, ο οποίος συγγράφει και αστυνομικά μυθιστορήματα με άλλο όνομα, το οποίο όμως δεν αποκαλύπτει, επιτείνοντας βέβαια τα παιχνίδια μνήμης και ψευδωνυμιών που μας παίζει ο συγγραφέας του, ύστερα από ελαφρά περίσκεψη, αφήνεται να οδηγηθεί στο κτήμα της μεγαλοαστής κυρίας, έξω από τη Θεσσαλονίκη, όπου, εκτός από τη δεκαεξάχρονη θετή κόρη της, μια δαιμονική Λολίτα, τον άσωτο σύζυγό της, την ιδιοφυή μητέρα της, υπάρχουν και άλλα πέντε πρόσωπα, ανάμεσα στα οποία και η αποδέκτης των επιστολών, τα οποία θα μπλέξουν στην υπόθεση. Εχουμε, λοιπόν, έναν συγκεκριμένο χώρο και δέκα πρόσωπα , τα οποία ο συγγραφέας αρχίζει να περιπλέκει, είτε κατά δυάδες είτε κατά τρίο είτε κατά μόνας, μέσα από τη φιλοπερίεργη, φιλοπαίγμονα και λογοτεχνίζουσα ματιά του κεντρικού ήρωα του, καθώς εκείνος προσπαθεί να πάρει τη μεγάλη απόφαση. Να δολοφονήσει εν ψυχρώ, για να ξεφύγει από τη μιζέρια. Οταν την παίρνει και αναλαμβάνει δουλειά, τα πράγματα έρχονται εντελώς ανάποδα και στο τέλος, χωρίς εκείνος να έχει βάλει το χεράκι του, έχουμε δύο πτώματα κι έναν παραπληγικό! Τι έχει συμβεί; Από δω ξεκινάει η παλιά καλή συνταγή της γιαγιάς Αγκάθα (ή Αγάθου;), δηλαδή η χρήση μιας σειράς επαγωγικών συλλογισμών και ο σταδιακός αποκλεισμός τους, με στόχο να προχωρήσουμε στη λύση του βασικού αινίγματος. Και ο Μαρτινίδης σ' αυτό το παιχνίδι αποδεικνύεται βιρτουόζος, όταν μάλιστα εισχωρούν και τα πάσης φύσεως αγαπημένα του λογοπαίγνια διά στόματος Σκούρου, τότε πνέει κι ένα πολύ ευχάριστο δροσερό αεράκι. Σ' αυτό το μυθιστόρημα, όμως, ο Δημήτρης Σκούρος αποσύρεται. Είναι δηλαδή Δεύτερη φορά νεκρός. Πώς, λοιπόν, να μη ζηλεύει το συγγραφέα του, που τον έκανε να ζήσει τόσο περιπετειώδη ζωή και στο τέλος να τον αποσύρει εν μια νυκτί, τόσο άσπλαχνα, πετώντας τον κάπου στο Παρίσι, άσημο και φτωχό παλαιοβιβλιοπώλη;



ΕΛΕΝΑ ΧΟΥΖΟΥΡΗ

ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ - 28/06/2002