Κόμικς

... Σε εποχές κατά τις οποίες σύνδεσμοι ηθικολόγων και πουριτανικά έντυπα έκριναν τι είναι επιτρεπτό και τι ανεπίτρεπτο, με την ίδια βεβαιότητα που το νήμα της στάθμης δείχνει τι είναι κατακόρυφο, η προσέγγιση του ενδεικνυόμενου ή του απαγορευμένου αποκτούσε έναν κρίσιμο χαρακτήρα. Είχε κανείς, αμέσως, να εξασφαλίσει τον εαυτό του στο "έγκριτο" και να τον διακινδυνεύσει στο ανεπίτρεπτο. Ιδίως στο τελευταίο απαιτούνταν μια διπλή κινητοποίηση: Για την λαθραία πρόσβαση (στο απαγορευμένο βιβλίο, στην ακατάλληλη ταινία κλπ.) και για την πλήρη κατανόηση, (δεν πάει κανείς άδικα κι ανήξερα να "φάει το κεφάλι του").
[...]
Η εθισμένη κι η ερ-εθισμένη προσοχή του αναγνώστη θ' ανακαλύψει τις όποιες αρετές του έργου, για να εισπράξει και τις όποιες αισθητικές συγκινήσεις. Χωρίς ξυπνητό κοινό κανένα έργο δεν διαθέτει αρετές, ούτε καν μειονεκτήματα, όλα λιμνάζουν σε μιαν αδιάφορη μετριότητα. Κι οι "δισδιάστατοι κόσμοι" της εικονογράφησης έρχονται όλο και πιο συχνά αντιμέτωποι με "μονοδιάστατους αναγνώστες"...

(Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)