Με περίσκεψη

Η απαρχή της περιόδου της καραντίνας σήμανε την ανατροπή της αίσθησης ελευθερίας που θέλουμε να πιστεύουμε ότι έχουμε και συναισθηματικά νιώσαμε εγκλωβισμένοι μέσα στο ίδιο μας το σπίτι.
Μέρα με την ημέρα αυτό το συναίσθημα άλλαξε και η ανάγκη για δημιουργικότητα κυριάρχησε στη σκέψη και την δράση πολλών ανθρώπων που ξέρω.
Έβλεπα συχνά στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αναρτήσεις με έργα ζωγραφικής, γλυπτικής, ποίηση, πεζογραφία, μαγειρική και σίγουρα υπήρχαν τόσα άλλα που άλλοι επέλεξαν να μην δημοσιοποιήσουν.
Για μένα ήταν μια ευκαιρία να βρεθώ περισσότερο με την οικογένειά μου, να κάνουμε πράγματα μαζί, να συζητήσουμε πιο πολλές ώρες την ημέρα να παίξουμε επιτραπέζια να περπατήσουμε (μετά το απαραίτητο μήνυμα 6) όσο δεν είχαμε ποτέ περπατήσει στην προηγούμενη κοινή μας ζωή.
Εκτός αυτών ασχολήθηκα τόσο όσο δεν είχα ασχοληθεί με τα λουλούδια και τον κήπο μου εδώ και είκοσι χρόνια και έκτοτε μπορεί να πει κανείς ότι μέσα σε μία γειτονιά περιτριγυρισμένη από μπετόν απολαμβάνω μια μικρή όαση
όπου οι μυρωδιές από τα τριαντάφυλλα, το γιασεμί, το ρυγχόσπερμα και το νυχτολούλουδο, όπως και τα διάφορα χρώματα από τις βωκαμβύλιες, μου έδινε την αίσθηση ότι δεν ήμουν στο κέντρο του λεκανοπεδίου.
Η μέρα όμως μεγάλωσε ξαφνικά και όλα αυτά δεν αρκούσαν να μου καλύψουν όλο τον χρόνο.
Έτσι ένιωσα την ανάγκη να αποτυπώσω δειλά- δειλά τις σκέψεις μου, μετά την παρότρυνση καλών φίλων.
Η συσσώρευση εμπειρίας πάνω σε ζητήματα διαχείρισης κρίσεων, διαχείρισης ανθρωπίνων πόρων, δημόσιας διοίκησης, πολιτικής παρέμβασης και πρακτικής, ανησυχιών για το περιβάλλον, για τα διεθνή θέματα, αλλά και επί ειδικών
θεμάτων, όπως η Αστυνομία, η δικαιοσύνη, η τοπική αυτοδιοίκηση, αποτυπώθηκαν σε μια σειρά άρθρων που αξιόπιστα και κοινώς αποδεκτά από την κοινή γνώμη sites και έγκυρες ειδησεογραφικές ιστοσελίδες τα δημοσίευσαν και τα έκαναν γνωστά στο ευρύ κοινό.
Επειδή πιστεύω ότι αποτελούν ώριμες σκέψεις, απαύγασμα (μεταφορικά) εμπειριών πέντε σχεδόν δεκαετιών στην κοινωνία, στο δημόσιο χώρο, στην επαγγελματική ζωή και στην επιστημονική κοινότητα, μπορεί να τις θεωρήσει κανείς ως μία ελάχιστη παρακαταθήκη που θα ήθελα να μείνει, μικρή συνεισφορά σε γενικά και ειδικά θέματα που απασχολούν το δημόσιο βίο της Χώρας.
Αν κατάφερα να βάλω έστω ένα μικρό λιθαράκι σε αυτά τα θέματα που ασχολήθηκα και να πήγα την κοινή σκέψη ένα βήμα πιο πέρα θα ήμουν πραγματικά ευτυχής.

Βασίλης Μαστρογιάννης

***

Οι αρχές και οι αξίες που τρέφουν τις ελπίδες για μια δίκαιη και δημιουργική κοινωνία στην οποία θα συνδιαμορφώνουμε συλλογικά το κοινό μας μέλλον, παραμένουν πιο επίκαιρες από ποτέ.
Η μεταβολή προτεραιοτήτων έχει υποχρεώσει πολλούς στοχαστές να αναρωτηθούν αν μπορούμε να αξιοποιήσουμε τις αξίες του Σοσιαλισμού για να απαντήσουμε ξανά στο «πώς» των σύγχρονων προβλημάτων.
Το βιβλίο που κρατάτε στα χέρια σας είναι μια τέτοια προσπάθεια. Ο αναγνώστης της συλλογής άρθρων του Βασίλη Μαστρογιάννη θα δώσει τη δική του ερμηνεία στην αθέατη κλωστή που συνδέει τις επιμέρους σκέψεις και απόψεις του.
Ενώ τα άρθρα είναι μικρά, καταφέρνει ο συγγραφέας τους να διατάξει μέσα σ’ αυτά όλες εκείνες τις δυνάμεις που μπορούν να φέρουν μια πραγματική ανατροπή στον τρόπο που σκέπτεται το πολιτικό σύστημα σήμερα.
Μέσα σε δέκα χρόνια η δημοκρατία μας έγινε φτωχότερη διότι τα κόμματα, που σήμερα διεκδικούν την εξουσία, αδυνατούν να υπηρετήσουν οράματα που πηγάζουν από ένα καθαρό αξιακό πλαίσιο. Αδυνατούν να απαντήσουν «πώς;».
Σε αυτόν τον κόσμο απευθύνεται το βιβλίο. Στον κόσμο που ξέρει ότι στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα και περιμένει να ακούσει πραγματικές λύσεις στα πραγματικά προβλήματα της εποχής μας. Λύσεις που πηγάζουν από τις δικές μας ανάγκες και τις δικές μας αξίες κι όχι από τις ανάγκες των αγορών και την αξία
του χρήματος.

Παύλος Γερουλάνος