Ο Γιάννης Ρίτσος στα χνάρια του μεσοπολέμου

Ο Γιάννης Ρίτσος συγκαταλέγεται στους σημαντικότερους νεοέλληνες "στρατευμένους" ποιητές της εποχής του. Ανήκει ηλικιακά στην καταραμένη γενιά των ποιητών και των λογοτεχνών του μεσοπολέμου, που νόσησαν από την μάστιγα της εποχής, τη φυματίωση, και πολλοί από αυτούς πέθαναν στο άνθος της δημιουργικής τους πορείας προς τον θάνατο. Ανθούλα Σταθοπούλου-Βαφοπούλου, Μίνως Ζώτος, Κώστας Ουράνης, Μαρία Πολυδούρη, Ιωσήφ Ραφτόπουλος, Ανδρέας Καρκαβίτσας κ. άλ. Είναι αξιοθαύμαστο που ο ίδιος κατάφερε να επιβιώσει κάτω από ιδιαίτερα αντίξοες συνθήκες στους τόπους εξορίας που τον "φιλοξένησε" το πολιτικό καθεστώς της εποχής. Πολυγραφότατος και πολυτάλαντος, ο Γιάννης Ρίτσος, ασχολήθηκε με την ποίηση, τη λογοτεχνία, το θέατρο, το χορό και τη ζωγραφική, δημοσίευσε τουλάχιστον εκατό ποιητικές συλλογές, εννέα μυθιστορήματα, τέσσερα θεατρικά έργα και μελέτες. Πολλά από τα ποιήματα της πρώτης δημιουργικής του περιόδου και μέρος του προσωπικού του αρχείου καταστράφηκε κατά την περίοδο του Εμφυλίου πολέμου, μετά τα Δεκεμβριανά και ένα άλλο ανεπεξέργαστο μέρος του αρχείου της μεταπολεμικής περιόδου, καταστράφηκε από τον ίδιο κατά τη διάρκεια της επταετίας. Αναφέρει χαρακτηριστικά η κόρη του, Έρη Ρίτσου, σε συνέντευξή της: "Εκτός από τα ποιήματα καταστράφηκε, μετά τα Δεκεμβριανά, και ένα μεγάλο μυθιστόρημα χιλίων και σελίδων και όλη η αλληλογραφία του με τον Παλαμά, τον Σικελιανό, την Πολυδούρη και ενθυμήματα της οικογένειάς του". [...]