Μοναστικ? διατροφικ? συμπεριφορ? κα? ψυχοσωματικ? ?γεία - μακροβιότητα

Η μοναστική διατροφική συμπεριφορά βασίζεται στις γενικές διαιτητικές αρχές και εντολές της Αγιογραφικής και Ορθόδοξης Πατερικής μας παράδοσης, που κύριο σκοπό έχουν τη «νέκρωση» και «σταύρωση» του σαρκικού φρονήματος και των εμπαθών επιθυμιών του πεπτωκότος ανθρώπου, ώστε να ελκύσει μέσα του τη ζωοποιό χάρη του Τριαδικού Θεού.
Η μοναστηριακή διατροφή αποτελεί ένα πρότυπο (μοντέλο) διατροφής που εκπληρώνει βασικά αξιώματα μιάς υγιεινής διατροφής, όπως: α) την ποικιλία τροφίμων, β) το μέτρο, και γ) το ισοζύγιο μεταξύ της ποικιλίας και του μέτρου.
Η μοναστική διατροφική συμπεριφορά χαρακτηριζόμενη κυρίως από μακροχρόνια εφαρμογή, εγκράτεια, λιτότητα, θερμιδικό (καθημερινά) και διατροφικό (ακρεοφαγία καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους, χορτοφαγική διατροφή κατά τις ημέρες και περιόδους νηστείας) περιορισμό, διαλειμματική πρόσληψη τροφής που σέβεται τον κιρκαδιανό ρυθμό, προσφέρει στους μοναχούς και στις μοναχές ψυχοσωματική υγεία και μακροβιότητα. Οι ομάδες τροφίμων που την απαρτίζουν, η ποιότητα, η ποσότητα, η συχνότητα, ο χρόνος και ο τρόπος κατανάλωσής τους, αφ’ ενός αποτρέπουν τη δημιουργία η την εκδήλωση καταστροφικών για την ψυχή και το σώμα παθών (π.χ. γαστριμαργίας / λαιμαργίας, πορνείας / λαγνείας, πλεονεξίας, κ.α.), αφ’ ετέρου συμβάλλουν σημαντικά στην πρόληψη διατροφοεξαρτώμενων ασθενειών (π.χ. καρδιαγγειακής νόσου, κακοήθων νεοπλασιών, σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2., κ.α.). Επίσης, στα μοναστήρια δεν υπάρχει υπερπληθώρα τροφής για υπερκατανάλωση η πέταμα, όπως αυτό υφίσταται στις σύγχρονες καταναλωτικές κοινωνίες, με αποτέλεσμα να τηρείται αναγκαστικά η αρχή της εγκράτειας, της λιτότητας και της σύνεσης στην κατανάλωση της τροφής.