Η χολέρα στην Ιπποκρατική συλλογή και την Αγία Γραφή

Ο ιατρικός όρος «χολέρα» χρησιμοποιείται για πρώτη φορά στην Ιπποκρατική Συλλογή για την περιγραφή μιάς σποραδικής οξείας νόσου του πεπτικού συστήματος, η οποία οφείλεται σε διαιτητικές παρεκτροπές (π.χ. πολυφαγία, υπερβολική οινοποσία, κ.λπ.) που λαμβάνουν χώρα τους θερινούς κυρίως μήνες, εκδηλώνεται είτε με άφθονες διάρροιες και εμέτους («υγρή χολέρα»), είτε χωρίς διάρροιες και εμέτους, αλλά με ηπιότερα γαστρεντερικά συμπτώματα («ξηρή χολέρα») και δεν οδηγεί πάντα στο θάνατο. Στην Παλαιά Διαθήκη ο όρος «χολέρα» απαντάται μόνο στον ελληνικό ή αλεξανδρινό Κανόνα της, για να περιγράψει και να υπενθυμίσει τις δυνητικά θανατηφόρες συνέπειες της πολυφαγίας. Στην Καινή Διαθήκη ο όρος «χολέρα» δεν υπάρχει. Στη σύγχρονη ιατρική επιστήμη με τον όρο «χολέρα» νοείται η επιδημική οξεία διαρροική νόσος, η οποία οφείλεται σε προσβολή του εντέρου από την τοξίνη που παράγει το βακτήριο δονάκιο της χολέρας (Vibrio cholerae, Ο1 και Ο139 ορότυποι), μεταδίδεται μέσω της κατανάλωσης μολυσμένου νερού ή τροφής, δεν εμφανίζει εποχική κατανομή και χωρίς θεραπεία οδηγεί συνήθως στο θάνατο. Και στις τρεις περιγραφές η «χολέρα» αποτελεί τροφιμογενές νόσημα με εκδηλώσεις από το γαστρεντερικό σύστημα.