Ο μικρός Βούδας

Στο Κατμαντού ο ουραβός στο ηλιοβασίλεμαμοιάζει με ακίνητη λίμνη. Τα τύμπανα βροντούν, μιλούν, αναγγέλλουν. Η πόρτα της φεουδαρχικής πόλης ανοίγει και ο θρόνος του πρίγκιπα Σιντάρτα αναδύεται κάτω από τον ήλιο. Ένα άρμα φψτιάς που αρμενίζει στον αέρα. Μικροσκοπικοί, πολύχρωμοι άνθρωποι, άντρες και γυναίκες, εκατοντάδες, χιλιάδες, κυκλοφορούν στα φτωχικά δρομάκια. Μάτια μαύρα. Τορμπάνια βιολετιά, κίτρινα, στο χρώμα του αμάραντου, χέρια που σηκώνονται, τα παιδιά γελούν. Στόματα που λένε ένα όνομα, μια λέξη, «Σιντάρτα, Σιντάρτα». Ο πρίγκιπας είναι ωραιότατος. Έχει μακριά μαλλιά και μάτια μαύρα σαν την αφέγγαρη νύχτα. Το κεφάλι του είναι στολισμένο με ασήμι και στους ώμους του έχει ριγμένη μια γαλάζια μπέρτα. Χιλιάδες λουλούδια στριφογυρίζουν στον αέρα, ροδοπέταλα, λουλακιά και κίυ=τρινα. Και μια βροχή ήλιου πέφτει πάνω σε αυτό το θρόνο του φωτός.