Με το χρώμα της αλήθειας

Ότι είχα να σου πω στο είπα. Δε θα χάσω άλλο από το χρόνο μου για σένα. Λοιπόν, ή μένεις με τα σημερινά δεδομένα, ή φεύγεις» είπε η Τζέσικα, και έσκυψε στα χαρτιά της...
Η Έλενα κατάλαβε τότε ότι φάνηκε πολύ αφελής, γιατί πράγματι στο συμβόλαιο δεν αναφερόταν τίποτα για την προφορική της συμφωνία με την Τζέσικα Θολούρα.
…«Τι λες κουκλάρα, σήμερα θα τα καταφέρουμε να βγούμε;»
«Κύριε Άντονι, σας το έχω πει πολλές φορές, ότι έχω σοβαρό δεσμό» είπε κρύβοντας αναγκαστικά την αγανάκτησή της η Κατερίνα, και συνέχισε:
«Τόσες ωραίες και ελεύθερες υπαλλήλους έχετε, γιατί δεν απευθύνεστε σ’ αυτές;» κατέληξε. «Ααα, εμένα μ’ αρέσουν οι απαγορευμένοι καρποί» ήταν η απάντηση που πήρε η Κατερίνα.
Υπάρχει άραγε η δυνατότητα στη ζωή, να αλλάξουν άνθρωποι σαν την Τζέσικα και τον Άντονι.
Και υπάρχει ποτέ περίπτωση, τα θύματά τους, να μη δουν την όποια δοκιμασία τους με χαρά; Να μη χαρούν με τις κακοτοπιές που τους περιμένουν στη γωνία; Να μην το θεωρήσουν αυτό κάτι σαν θεία δίκη;