Η επιβίωση: Οδοιπορικό σε χρόνους μετά την άλωση της Βασιλεύουσας

Είμαστε σε δύσκολους καιρούς. Ο σημερινός ήρωας και πατριώτης αύριο είναι ο δακτυλοδεικτούμενος προδότης και δοσίλογος. Το καλό παίρνει την όψη του κακού και το αντίθετο. Η αστάθεια είναι το γνώρισμα εκείνων των σκοτεινών χρόνων του αδυσώπητου αγώνα για την επιβίωση. Τότε που το δικαίωμα στο όνειρο για το ελεύθερο μέλλον ήταν πολυτέλεια. Επιβίωση! Λέξη "κλειδί", τυπικά και ουσιαστικά... Οι άνθρωποι δεν είναι θεοί, ούτε ημίθεοι και ας παριστάνουν πως είναι. Ας είναι αρχιερείς και μεγαλοσχήμονες. Είναι άνθρωποι "χοϊκοί", "φοράνε σάρκα", φοβούνται, συμβιβάζονται, υποτάσσονται και επιβιώνουν. Αυτό είναι το εφικτό αλλά αυτό και το ζητούμενο. Η επιβίωση! Μόνο κάπου κάπου έρχεται ένας ήρωας, τρελός, τυχοδιώκτης ή ασυνείδητος, μούλος ή βασμούλος, ένας άνθρωπος που κανείς "νοικοκύρης" σε χρόνους ειρηνικούς δε θα 'βαζε σπίτι του και... ταράζει τα νερά. Γίνεται ο "Ποιμένας" που δίνει "φώς", όραμα και ελπίδα, παρέχει ελευθερία μην τυχόν κατανοήσουμε πως πρέπει να 'μαστε "υιοί φωτός"! Στο τέλος, τον τρώει το μαύρο σκοτάδι και ίσως αργότερα του ανάψουν κανένα κερί και αν συμφέρει, στεφανώνουν την προτομή τού παλαβού που τα 'ξερε όλα αλλά δεν ήξερε να "επιβιώνει". Μπορεί το μέλλον να 'ναι μόνο η τέχνη της επιβίωσης... Μπορεί ο άνθρωπος να 'ναι απλώς "επιβίωση"... Το Γένος επιβίωσε. Πέρασε "δια πυρός και σιδήρου"... Το Γένος σκλαβώθηκε, βιάστηκε, ντροπιάστηκε, αμάρτησε και προδόθηκε. Συμβίωσε, επιβίωσε και επαναστάτησε όταν του 'δωσε ο Θεός τη φώτιση να αποτινάξει το ζυγό του. Να ρισκάρει τιμή, ζωή, οικογένεια και περιουσία, να μη σκεφθεί πια μόνο την "επιβίωση" και να ελευθερωθεί από "φορτία βαρέα και δυσβάστακτα", μια ζωή γεμάτη "ουλές" και αλυσίδες, που δεν είχε σημασία αν ήταν σιδερένιες ή χρυσές. Όταν το Γένος ξύπνησε και είδε (οίδε) ότι ζωή δε σημαίνει μόνο "επιβίωση", τότε απελευθερώθηκε.

Ι. Α. Μελισσείδης