Ο Σαντ και ο κοινωνικός δεσμός. Ο δεσποτισμός του πάθους

"...κοινωνικός δεσμός για τον Σαντ υφίσταται μονάχα εν τη απουσία του, μονάχα για να επιτρέψει την κυριαρχία του δυνατού επί του αδυνάτου ή να προσφερθεί ως βορρά στην βία η οποία ευρίσκεται στην βάση της ανθρώπινης φύσης. Γνωρίζουμε πως ό,τι ο Σαντ εκλαμβάνει ως "έγκλημα" είναι απλώς εκείνο το οποίο στην γλώσσα του 18ου αιώνος γίνεται αντιληπτό ως "πάθος". Κάθε πάθος, έχοντας ως εφαλτήριο την ακολασία, η οποία εκ φύσεως είναι εγκληματική, και με φυσική προέκταση τον φόνο, αποτελεί εν δυνάμει εξολοθρευτή του κοινωνικού δεσμού. Υπό αυτές τις συνθήκες αφανισμού κάθε κοινωνικού δεσμού, η μοναδική κατά Σαντ "πολιτική" θεωρία είναι εκείνη η οποία εκθειάζει την απόλυτη α-πολιτικότητα και αρκείται στον αποκλεισμό των ματαίων αξιώσεων του πολιτικού λόγου, προκειμένου να αποκαλυφθεί το αντίστροφό του
πραγματικό καθεστώς. Αρκεί συνεπώς να εντοπίσουμε το ελάχιστο της κοινωνικότητας το οποίο χρειάζεται ο Σαντ ώστε να εξασφαλίσει την δυνατότητα αυτών των σχέσεων της αντι-κοινωνικότητας, της βίας της υπεροχής και της υποτελείας, τις οποίες εκλαμβάνει ως έκφραση της ανθρώπινης φύσης και της ύστατης επιθυμίας της...".